غلظت پروتئین واکنشی C(یک نشانه التهابی دربدن) در اشخاص تحت مداوا با انسولین که محل زندگی آنها در نزدیکی جاده هایی با ترافیک سنگین است در مقایسه با اشخاصی که در منطقه ای با ترافیک سبک زندگی می کنند، به طور قابل توجهی افزایش می یابد. این مطالعه ی اپیدمیولوژیکی که به مدت 2 سال به طول انجامید نشان می دهد افزایش در مقدارCRPدرمورد بیماران تحت درمان با داروهای خوراکی مشاهده نمی شود.
نتایج این تحقیق در مجله ی Environmental Pollutionبصورت آنلاین منتشر گردید. این مطالعه که بروی بزرگسالان پورتوریکویی مبتلا به دیابت نوع 2 در بزرگترین ناحیه ی بوستون انجام گردید بر اساس نتایج کار قبلی این تیم تحقیقاتی انجام شد که نشان می داد داروهای خوراکی دیابت ممکن است تأثیر محافظتی در برابر التهاب برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشند.
غلظت CRPبه میزان 75 تا 200 درصد در طی یک دوره ی دو ساله در ده درصد از شرکت کنندگان در این تحقیق که در نواحی با ترافیک سنگین وسایل نقلیه ی موتوری زندگی می کردند و تحت درمان با انسولین بودند درمقایسه با افرادیکه درنواحی با ترافیک کم زندگی می کردند، افزایش یافت.
نویسنده ی ارشد و مسئول این تحقیقات پرفسور Riouxاز دانشگاه Tuftsمی گوید: درمقابل، غلظت CRPبرای 22 درصد از افرادیکه از متفورمین یا سایر داروهای خوراکی استفاده می کردند و همچنین در نواحی پر ترافیک شهر ساکن بودند، هیچ افزایشی مشاهده نشد.
در مطالعات قبلی انجام شده بروی اثرات آلودگی هوا و ترافیک بر سلامت انسان به نقش نوع دارو درارتباط با ایجاد التهاب درافراد مبتلا به دیابت اشاره نشده بود.
در یک مطالعه ی مقطعی که در سال 2011 منتشر گردید، این تیم تحقیقاتی گزارش داد که ظاهرا نوع دارو رابطه ی بین قرار گرفتن درمعرض ترافیک و غلظت CRPرا تغییر می دهد.
از میان 356 فرد شرکت کننده در این مطالعه ی جدید، تقریباً 20 درصد از افراد در فاصله ی 100 تا 200 متری از جاده هایی با ترافیک بیش از 20 هزار وسیله ی نقلیه در طول روز زندگی می کردند. تقریباً 70 درصد دیگر از این افراد در محله هایی نظیر South End،دورچستر،روکسبوری و دشت جامائیکا زندگی می کردند. مقدار CRPافراد شرکت کننده در شروع تحقیق و مجدداً دوسال بعد از آن با آزمایشاتی با حساسیت بالا اندازه گیری گردید. شرکت کنندگان دراین تحقیق بخشی از یک گروه بزرگتر از افراد پورتوریکویی بودند که درمنطقه ی بوستون ساکن هستند و دیابت نوع 2 در میان آنها شیوع بالایی دارد (40 درصد).
از میان شرکت کنندگان، 26درصد افراد(91 نفر) تحت درمان با انسولین بودند، 55 درصد (197 نفر) از داروهای خوراکی دیابت استفاده می کردند و 19 درصد( 68 نفر) از هیچ دارویی برای کنترل دیابت خود استفاده نمی کردند.
شناسایی افرادیکه درمعرض خطرات بیشتری از آلودگی های ترافیکی هستند برای اهداف آموزشی و سیاسی مهم است دربسیاری ازمطالعات مشخص شده است افرادیکه در نزدیکی جاده های پرترافیک زندگی کرده یا بیشتر وقتشان را در این نواحی می گذرانند دارای سطوح بالاتری از التهاب هستند که یک فاکتور خطر شناخته شده برای بیماریهای قلبی عروقی و متابولیسمی است.
به نظر می رسد درافراد تحت درمان با انسولین میزان التهاب هنگامیکه درنواحی پرترافیک زندگی می کنند، بیشتر افزایش می یابد.
برای کاهش میزان ورود آلودگی های ناشی از ترافیک بهتر است درساعات پرترافیک روز، پنجره های ساختمان را بسته نگهدارید و در تابستان از سیستم های تهویه ی مطبوع (AC) استفاده کنید و از انجام ورزش سنگین درنواحی مجاور جاده های پررفت و آمد بپرهیزید بخصوص در ساعاتی که اوج ترافیک است.
دکتر Riouxمی گوید: نتایج این تحقیق از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا بسیاری از افرادیکه درمجاورت جاده های پرترافیک سکونت دارند به دیابت یا سایر بیماریهای مزمن جدی مبتلا هستند بررسی تداخل درمانهای دیابت با خطرات قرار گرفتن درمعرض آلودگی های ترافیکی جالب است درحالیکه این یافته ها بسیار مهم هستند، هنوز معلوم نیست که چرا داروهای خوراکی دیابت بر خلاف انسولین دارای اثر محافظتی در برابر التهاب ناشی از آلودگی ترافیکی می باشند بهمین دلیل نیاز به انجام تحقیقات بیشتر ضروری بنظر می رسد.
منبع : diabetestma.org
