رویدادهای جدی زندگی در زمان بچگی مثل فوت و بیماری درخانواده، طلاق یا جدایی پدر و مادر، وجود بچه کودک یا بزرگسال جدید در خانواده و مشاجره های خانوادگی می تواند ریسک ابتلا به دیابت نوع 1 را تا 3 برابر زیاد کند
نتایج این تحقیق که توسط محققان دانشگاه Linköpingدرسوئد انجام گردید درمجله ی Diabetologiaمنتشر شد.
علل دیابت نوع 1 ناشناخته است اما عوامل ژنتیکی و محیطی در این مسئله نقش دارند این بیماری معمولاً پس از حمله ی سیستم ایمنی ومرگ سلولهای بتا در پانکراس حادث می شود. علاوه بر زمینه ی ژنتیکی، چندین عامل محیطی مانند عفونت ویروسی، عادات غذایی نوزادان، وزن هنگام تولد و اضافه وزن دراوایل کودکی، همچنین استرس های مزمن به عنوان عوامل خطر مطرح شده اند.
از آنجائیکه بروز دیابت نوع 1 درمیان کودکان جوان در بسیاری ازکشورهای جهان افزایش یافته است، عوامل محیطی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند.
در این مطالعه آینده نگر مبتنی بر جمعیت (همه ی نوزادان مورد بررسی از ناحیه ی جنوب شرق سوئد بودند)، دانشمندان استرسهای روانی حوادث جدی در زندگی، ادراک والدین از استرس فرزند پروری و عدم حمایت های اجتماعی را درطول 14 سال ابتدایی زندگی کودکان و نقش احتمالی این نوع استرسها را به عنوان عوامل خطر برای ابتلا به دیابت نوع یک بررسی کردند.
از تمام خانواده هایی که در فاصله ی زمانی اول اکتبر 1997 تا 30 سپتامبر 1999 در ناحیه ی جنوب شرقی سوئد صاحب فرزند شده بودند دعوت شد تا در این تحقیق شرکت نمایند.
شرکت کنندگان در این تحقیق شامل 10495 خانواده بودند که در چهار مرحله ی جمع آوری اطلاعات از سن 2 تا 14 سالگی فرزند خود شرکت کردند. تمام کودکانی که در مرحله ی اول جمع آوری اطلاعات وجود دیابت نوع 1 درآنها محرز شده بود از تحقیق خارج شدند. در مراحل بعدی تحقیق، دیابت نوع 1 در 58 کودک تشخیص داده شد.
سن تشخیص دیابت از اطلاعات ثبت شده در SweDiabKidsدرسال 2012 استخراج گردید. استرس روانی خانواده ها از طریق پاسخ به پرسشنامه هایی درباره ی وقایع جدی زندگی، استرس فرزند پروری، نگرانی والدین و حمایت والدین بررسی شد.
محققان دریافتند تجربه ی رویدادهای جدی زندگی در دوران کودکی با خطر بالاتری برای ابتلا به دیابت نوع 1 درآینده همراه می باشد، درکودکانی که چنین وقایعی را تجربه کرده اند نسبت به کودکانی که چنین تجربه هایی را نداشتند، احتمال تشخیص دیابت نوع 1 در آینده 3 برابر افزایش یافته بود، حتی پس از تطابق فاکتورهای تأثیر گذار مانند استعداد ژنتیکی کودک برای ابتلا به دیابت نوع 2، اندازه ی کودک با توجه به سن بارداری ، سطح تحصیلات والدین، شاغل بودن مادر حداقل به میزان 50 درصد از ساعت کار تمام وقت در هفته قبل از تولد نوزاد، این احتمال همچنان 3 برابر باقی ماند.
در رابطه با سایر فاکتورهای محیطی به عنوان فاکتورهای خطر می توان تأثیر استرسهای مرتبط با رویدادهای جدی زندگی در اوایل دوران کودکی را با تأثیرات فاکتورهایی نظیر وزن هنگام تولد، عوامل تغذیه ای نوزاد، عفونت انتروویروسی قابل مقایسه دانست.
با این حال زمانیکه این عامل را با فاکتورهای خطر مجزا نظیر زمینه ی ژنتیکی مقایسه می کنیم هنوزهم زمینه های ژنتیکی بسیار تأثیر گذارتر و مهم تر هستند.
دراین مطالعه، خطر ابتلا به دیابت در کودکانی که یکی از فامیل درجه ی اول آنها به دیابت نوع 1 مبتلا بود، 12 برابر افزایش نشان می دهد که حدود 4 برابر بیشتر از خطر مرتبط با تجربه ی رویدادهای جدی زندگی برای یک کودک است.
نویسندگان مقاله خاطر نشان می کنند استرس های روحی و روانی باید به عنوان یک فاکتور خطر بالقوه تحت درمان قرار گیرند و در مطالعات اپیدمیولوژیک آینده باید بیشتر بررسی گردند، برای مثال این عامل باید در رابطه با خطر ژنتیکی بررسی شود.
نویسندگان این پژوهش می گویند: از جمله مکانیزیم های احتمالی در مورد تأثیر استرس های روانی در افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 1 می توان به فرضیه ی استرس سلولهای بتا در این کودکان اشاره کرد. دانشمندان معتقدند در سلولهای بتای کودکانی که استرسهای روانی مرتبط با رویدادهای جدی زندگی را تجربه می کنند به دلیل مقاومت به انسولین، استرس ایجاد می شود. همچنین به دلیل پاسخ فیزیولوژیک به استرس از جمله افزایش میزان هورمون استرس (کورتیزول) نیاز به انسولین افزایش می یابد، یک مکانیزم احتمالی دیگر ارتباط استرس با بیماریهای ایمونولوژیک است که به دلیل استرس مزمن در سیستم ایمنی عدم تعادلی کلی ایجاد می شود و این عدم تعادل می تواند به واکنش ایمنی در برابر سلولهای بتا بیانجامد.
نویسندگان مقاله نتیجه گیری کردند: با مطالعه ی پژوهشهای گذشته نگر قبلی دریافتیم مطالعه ی کنونی اولین مطالعه ی آیند ه نگری است که به بررسی تأثیر حوادث جدی زندگی در 14 سال اول زندگی کودکان پر خطر برای ابتلا به دیابت نوع 1 پرداخته است. در این مطالعه حوادث جدی زندگی قبل از تشخیص دیابت نوع 1 درکودکان بررسی گردید، برای بررسی زمان تأثیر گذاری استرس های روانی بر فرآیندهای اتوایمیون همراه با سایر عوامل نظیر فاکتورهای ژنتیکی، عفونت ها یا سایر دوره هایی از استرس سلولهای بتا، نیاز به انجام تحقیقات بیشتری می باشد.
از آنجائیکه ازتجربیات حوادث استرس زا در زندگی اجتنابی نیست کودکان و والدین آنها باید برای مقابله با این حوادث تحت حمایتهای کافی قرار گیرند تا از عواقب بعدی این رویدادها از جمله مشکلات پزشکی آن نظیر دیابت نوع 1 جلوگیری گردد.
diabetestma.org