مصرف وسایل آرایشی بسیار در میان زنان مد شده است و خیلی از خانمها به علت اطلاع نداشتن از زیانهای آن پس از مدتی صدمات ناشی از آن را می بینند ولی یکی از وسایل آرایشی که برای پوست لازم است کرم های ضد آفتاب و مرطوب کننده های پوست می باشند و همواره این پرسش هم برای اشخاص مصرف کننده وجود داشته است که آیا این لوازم برای پوست زیان بار نیستند و مضراتی را در پی نخواهند داشت؟ و اینکه تا چه اندازه مجاز به استفاده از این کرم ها می باشیم؟ در این مطلب نیز سعی بر این است که به تمامی این سوالات پاسخ داده شود و تمامی ابهامات نسبت به این لوازم بر طرف گردد.اما در این ابتدا این نکته را خاطر نشان خواهیم کرد که برای استفاده از این کرم ها از مارک های معتر استفاده کنید تا درصد اطمینان بالاتری داشته باشند.
لوسیون و کرم، نوعی امولسیون، یعنی مخلوط آب و روغن هستند.
معمولا باید یک لایه نازک ۰٫۱ میلی‌متری از کرم روی پوست قرار گیرد. بعضی‌ها معتقدند هرچه بیشتر کرم استفاده شود، بهتر است اما این کار فایده ندارد و اثر کرم را افزایش نمی‌دهد. تقریبا یک گرم از کرم را می‌توان برای سطحی حدود ۱۰در۱۰ سانتی‌متر از سطح پوست استفاده کرد اما یک گرم یعنی چقدر؟ استفاده از «واحد بندانگشت» که بعضی از افراد به آن عادت دارند، برای مشخص کردن مقدار کرم موردنیاز نواحی مختلف بدن مناسب است. یک واحد بندانگشت یعنی مقدار کرمی که از یک تیوب کرم با قطر دهانه خروجی ۵ میلی‌متر خارج شود و روی بند اول انگشت اشاره یک فرد بالغ قرارگیرد. این مقدار تقریبا برابر نیم گرم است. (مقدار کرم لازم برای پوشاندن یک دست، یک واحد بندانگشت است و برای یک کف دست، نصف واحد بندانگشت نیاز است.)
نکته مهم دیگر، تفاوت کرم، پماد و لوسیون است. کاربرد هر یک از این ۳ تفاوت اساسی دارد. لوسیون و کرم، نوعی امولسیون، یعنی مخلوط آب و روغن هستند. اگر مقدار آب بیشتر باشد، به آن لوسیون و اگر مقدار روغن بیشتر باشد، به آن کرم می‌گویند، اما چون آب و روغن به راحتی با هم ترکیب نمی‌شوند، در تهیه کرم‌های آرایشی-بهداشتی ماده سومی که حل‌کننده است، اضافه می‌کنند اما این ماده حلال ممکن است چربی‌های خود پوست را هم حل کند. به همین دلیل بعد از استفاده از برخی کرم‌ها، گاهی احساس سوزش می‌کنیم. به‌خصوص اگر صورت کمی تحریک‌شده و تحت‌درمان با داروهای لایه‌بردار باشد.
اما پمادها، روغن‌های نیمه جامد هستند که فاز آبی ندارند و دچار آلودگی میکروبی نمی‌شوند و نیاز به اضافه کردن مواد نگهدارنده به آنها نیست. با وجود همه این همه حسن، چون پمادها خیلی چرب هستند، استفاده از آنها خیلی خوشایند نیست و فقط به عنوان دارو مصرف می‌شوند زیرا داروهای موضعی در قالب پماد بهتر اثر می‌کنند. معروف‌ترین پماد، وازلین است که با یک پوشش قوی، مانع تبخیر آب پوست می‌شود و رطوبت آن را حفظ می‌کند.
