بر اساس پژوهش جدیدی که در مجله Diabetologiaمنتشر شده است،استفاده از استاتین باعث بالا رفتن ریسک ابتلا به دیابت می شود، این زیاد شدن پس از محاسبه سایر فاکتورهای تأثیرگذار 46 درصد گزارش گردید.
این تحقیق توسط محققان موسسه ی پزشکی بالینی دانشگاه فنلاند شرقی و بیمارستان دانشگاه Kuopioبه سرپرستی پرفسور Markku Laaksoانجام شد.
مطالعات پیشین نشان داده است خطر ابتلا به دیابت با مصرف استاتین ها افزایش می یابد. درمطالعات پیشین محدودیت هایی نظیر: انتخاب افراد شرکت کننده در کارآزمایی هایی وجود داشت این افراد که تحت درمان با استاتین ها بودند در معرض خطر زیادی برای بیماریهای قلبی عروقی قرار داشتند، درنتیجه خطر ابتلا به دیابت دراین کارآزماییهای بالینی با آنچه در جمعیت عمومی وجود داشت، متفاوت بود. همچنین درمطالعات پیشین تشخیص دیابت غالباً بر اساس گزارش خود افراد یا براساس اندازه گیری مقدار قند خون ناشتا انجام می شد که منجر به برآوردی کمتر از مقدار واقعی شده بود.
دراین تحقیق، نویسندگان مقاله تأثیر درمان با استاتین را بروی خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و وخیم شدن کنترل قندخون در 8749 مرد غیردیابتی در میان جمعیتی از مردانی که در مطالعه ی سندرم متابولیک مبتنی بر جمعیت (METSIM) در فنلاند شرکت کرده بودند، در طی یک دوره ی 6 ساله ی پیگیری و بررسی نمودند.
نویسندگان مقاله همچنین مکانیزم هایی که از طریق آن استاتین ها موجب القاء دیابت می شوند را از طریق ارزیابی تغییر در مقاومت به انسولین و ترشح انسولین بررسی کردند.
سن افراد شرکت کننده درمحدوده ی 45 تا 73 سال بود و این افراد بمدت 5.9سال مورد بررسی قرار گرفتند. 625 مورد جدید ابتلا به دیابت از طریق بررسی آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) یا اندازه گیری میزان هموگلوبین A1C(6.5درصد یا بالاتر) یا شروع داروهای ضد دیابت درطی مدت پیگیری یا حساسیت به انسولین ومیزان ترشح انسولین تشخیص داده شد.
محققان پس از در نظر گرفتن عوامل تأثیر گذار مانند سن، نمایه ی توده ی بدنی (BMI)، اندازه ی دور کمر، میزان فعالیت فیزیکی، کشیدن سیگار، مصرف الکل، سابقه ی خانوادگی ابتلا به دیابت، درمانهای بتا بلاکر و دیورتیک، دریافتند احتمال ابتلا به دیابت در بین بیماران تحت درمان با استاتین ها 46 درصد بیش از افرادیست که تحت درمان با این نوع داروها نبوده اند. این خطر در مورد مصرف دو داروی simvastatinو atorvastatinوابسته به دوز است.
درمان با استاتین بطور قابل توجهی میزان قندخون 2 ساعته (2Hpg)را در دوره ی پیگیری افزایش داده و سبب افزایش اسمی قابل توجهی در مقدار گلوکز ناشتا (FPG) گردید.
حساسیت به انسولین 24درصد و میزان ترشح انسولین به میزان 12 درصد در افراد تحت درمان با استاتین کاهش یافته بود.
علاوه بر این کاهش حساسیت به انسولین و کاهش ترشح انسولین نیز با دوز مصرف سیموستاتین و آتوروستاتین در ارتباط بود. پس از تنظیم تمام عوامل مداخله گر که در بالا ذکر شد، افزایش خطر ابتلا به دیابت با مصرف دوز بالای داروی سیموستاتین 44 درصد و با دوز پایین این دارو 28 درصد گزارش شد. برای دوز بالای آتوروستاتین افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 37 درصد گزارش گردید. بطورکلی 29 درصد از شرکت کنندگان از داروی simvastatinو 53 درصد از داروی atorvastatinاستفاده می کردند.
نویسندگان مقاله می گویند: ارتباط مصرف استاتینها با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 به احتمال زیاد مستقیماً به دلیل کاهش حساسیت به انسولین و کاهش ترشح انسولین با مصرف این داروها است.
علاوه بر این آنها تاکید می کنند: اندازه ی جمعیت تحت مطالعه، نتایج این تحقیق را قابل اعتماد می سازد اما به دلیل اینکه این مطالعه بروی مردان با نژاد قفقازی صورت گرفته است برای تایید این نتایج و کاربرد آن برای زنان و سایر گروههای نژادی باید به مطالعات بیشتری پرداخت.
محققان نتیجه گیری نمودند که درمان با استاتین با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 به میزان 46 درصد پس از تنظیم عوامل مخدرش کننده همراه است. این نتایج نشاندهنده ی افزایش خطر ابتلا به دیابت در جمعیت عمومی است و این افزایش بیش از آنچه قبلاً تصور شده بود، می باشد.
منبع : diabetestma.org
