اختلال ADHD در سنین بالا

 اختلال کم توجهي يا بيش فعالي (ADHD) در بين کودکان شايع است؛ تا همين اواخر پزشکان گمان مي کردند با بالا رفتن سن کودکان، علايم اين اختلال برطرف مي شود. اما به نقل از سايت «Prevention»، نتايج بررسي هاي اخير نشان مي دهد که چنين نيست زيرا به طور ميانگين ۵۰ درصد از افرادي که ADHD دارند، تا آخر عمرشان اين علايم را تجربه مي کنند.
بسياري از بزرگسالان پس از تشخيص اين اختلال در کودکانشان، متوجه اختلال در خود نيز مي شوند اما علايم ADHD بزرگسالان چيست؟

ساماندهي امور سخت است

اين افراد هميشه چيزي را گم مي کنند و ملاقات هاي مهم و پرداخت قبض خود را فراموش مي کنند. آنها بايد برنامه خود را به بخش هاي کوچک تقسيم و همه کارها را روي تقويم يادداشت کنند.

به آساني حواسشان پرت مي شود

زماني که با فرد ديگري صحبت مي کنند، ذهنشان درگير موضوع ديگري است و تمرکز کردن سخت مي شود. اين افراد در زمان کار کردن بايد از ابزارهايي که باعث حواس پرتي آن ها مي شود مانند تلفن همراه دوري کنند. همچنين از تماشاي برنامه تلويزيوني يا گوش دادن به موسيقي بپرهيزند و براي خود مکان آرامي را انتخاب کنند تا بتوانند بر کار خود تمرکز داشته باشند.

همه کارها را به تأخير مي اندازند

محققان معتقدند افرادي که دچار اختلال ADHD هستند تنها زماني مي توانند تمرکز کنند که تحت فشار يا استرس شديد قرار گرفته اند و اين در حالي است که استرس مي تواند تأثير منفي روي سلامت آن ها بگذارد.

در مدرسه مشکل تمرکز داشتند

اين افراد در دوران تحصيل هميشه در کلاس خواب آلود بودند و گوش دادن به درس برايشان بسيار دشوار بود.

مشکل در روابط خانوادگي

اين افراد دچار مشکلاتي در روابط خانوادگي اند به طوري که همسر، فرزندان، اقوام و دوستان از اين که اين فرد به حرف هاي آن ها دقت نمي کند، گله مند مي شوند. اين افراد انجام کارهاي روزمره را فراموش مي کنند و اين امر فشار زيادي بر خانواده وارد مي کند.

فرزندشان مبتلا به ADHD است

تخمين زده مي شود که اگر تنها يک عضو از خانواده اين اختلال را داشته باشد، حداقل ۲۵ درصد احتمال بروز آن در ديگر اعضاي خانواده نيز وجود دارد.

خيلي شتابزده عمل مي کنند

بدون فکر کردن، عجولانه تصميم گيري مي کنند. به عنوان مثال بدون سبک و سنگين کردن موضوع، از کار خود استعفا مي دهند. اين يکي از مهم ترين علايم اين بيماري به حساب مي آيد، زيرا احتمال دارد فرد تصميمات خطرناکي بگيرد.

سريع عصبي مي شوند

يک لحظه دعوا مي کنند و جيغ مي کشند و لحظه ديگر مي خندند. اين افراد به سختي مي توانند احساسات خود را کنترل کنند.

دنبال هيجان هستند

به هر فعاليتي از جمله رانندگي سريع، ورزش هاي خطرناک و… علاقه خاص دارند. اين عادت هم مي تواند باعث بروز رفتارهاي خطرناکي شود.