بر اساس پژوهشهای محققان کالج بهداشت عمومی دانشگاه پیتزبورگ نشانه های پیری مغز در مبتلایان به دیابت نوع 1 زودتر انجام می شود، این موضوع با کاهش یافتن پردازش اطلاعات درمغز این اشخاص در ارتباط است. این پژوهشها اهمیت غربالگری مشکلات شناختی در بیماران میانسال مبتلا به دیابت نوع 1 توسط پزشکان را نشان می دهد. چنانچه این علایم پیشرفت نماید بر توانایی این افراد در کنترل و مدیریت دیابتشان تأثیر خواهد گذاشت.
نتایج این تحقیق بصورت آنلاین درمجله ی Neurologyمنتشر گردید.
نویسنده ی ارشد این تحقیق دکترRosanoاستادیار دپارتمان اپیدمیولوژی دانشکده ی پیتزبورگ می گوید: شدت عوارض شناختی و بیماری عروق کوچک مغزی- که سبب کاهش اکسیژن رسانی به مغز می گردد- بیش از آنچه ما انتظار داشتیم این بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد اما این عوارض را می توان از نظر بالینی اندازه گیری نمود.
او می افزاید: این مطالعه باید بروی بیماران جوانتر تکرار شود اما تشخیص زودهنگام عوارض ومداخله ی مناسب – مانند کنترل فاکتورهای کاردیومتابولیکی و کنترل سختگیرانه ی قندخون که به کاهش عوارض میکرووسکولار کمک می کند- می تواند به کاهش عوارض شناختی یا به تأخیر انداختن آن کمک نماید.
دیابت نوع 1 معمولاً درکودکان و بالغین جوان تشخیص داده می شود، در این بیماری بدن قادر به تولید انسولین(هورمون مورد نیاز برای تبدیل قند به انرژی ) نیست. دکتر Rosanoو همکارانش به بررسی ام – آر- ای مغزی 97 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 و 81 فرد همسن غیردیابتی آنها پرداختند. از سوی دیگر دانشمندان فعالیت های شناختی این افراد ، سابقه ی پزشکی و بیماریهای آنان را بررسی کرده و به معاینه ی فیزیکی آنها پرداختند.
افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که در این تحقیق شرکت داشتند بیماران تحقیق “عوارض دراز مدت دیابت نوع 1 ” بودند که بیماری آنها در فاصله ی سالهای 1950 تا 1980 در بیمارستان کودکان پیتزبورگ تشخیص داده شده بود.
بررسی های MRIsنشان داد 33 درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 به پرتراکمی ماده ی سفید مغز (white matter hyperintensities) متوسط تا شدید مبتلا بودند (علامت آسیب به ماده ی سفید مغز که در پیری طبیعی و اختلالات نورولوژیک مشاهده می شود) درمقایسه، تنها 7 درصد از افراد غیردیابتی به چنین عارضه ای مبتلا بودند.
سه آزمون شناختی که توانایی این افراد را در موضوعاتی نظیر سرعت پردازش اطلاعات، مهارت و چابکی دست وهوش کلامی اندازه گیری می کرد در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نشاندهنده ی نمرات متوسط پایین تری نسبت به افرادغیر دیابتی بود.
درمیان شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع 1، نمرات شناختی افرادیکه حجم پرتراکمی ماده ی سفیدی مغزی آنها در MRIنسبت به سایر افراد مبتلا به دیابت نوع 1 بیشتربود، با اندکی تفاوت پایین تر گزارش گردید. این ارتباط حتی پس از درنظر گرفتن عواملی مانند فشارخون بالا و کنترل دیابت (عواملی که عوارض دیابت را وخیم تر می کند) همچنان مشاهده شد. دراین مطالعه علایم تخریب عصب نظیر بی حسی یا سوزش اندام های تحتانی به عنوان یک عامل خطر برای افزایش حجم پرتراکمی ماده ی سفید مغزی شناسایی شد.
پرفسور Nunleyیکی از نویسندگان این تحقیق می گوید: افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نسبت به قبل دارای عمر طولانی تری هستند ولی ابتلا به دیابت نوع 1 سالانه رو به افزایش است و ما باید از تأثیرات این بیماری بر افراد با افزایش سن اطلاعات بیشتری بدست آوریم. بهمین دلیل مطالعات طولانی مدتی برای شناسایی بهتر این خطرات و ابداع مداخلاتی به منظور کاهش یا جلوگیری از شتاب پیری مغز و زوال قدرت حافظه باید طراحی و انجام شود.
منبع : diabetestma.org
