رها شدن بیمار قلبی پس از مدتی بستری بودن یا جراحی شدن به معنای رها کردن او با ناتوانی، قرارگرفتن در یک چرخه معیوب اضطراب و نگرانی و پرهیز از فعالیت است. چنین شرایطی در نهایت به کاهش توانایی و کیفیت زندگی بیمار قلبی منتهی میشود.
تمرین درمانی، اعتماد به نفس بیمار قلبی را پس از یک دوره طولانی بستری بالا میبرد و وی را از تواناییهایش آگاه کند؛ هرچند این تمرینات باید با دستور متخصص بیماریهای قلب و عروق یا جراح قلب و عروق و تحت نظر یک فیزیوتراپیست انجام شود. ورزش درمانی به بیمار میگوید در چه زمانی و چه مقدار باید به سیستم قلبی ـ عروقی فشار بیاورد و چه زمانی باید فشار را محدود کند.
منبع : sara.jamejamonline.ir