تحقیق برروی دوقلوهای همسان که وزن یکسانی ندارند (discordant monozygotic twins) و به دیابت نوع 1 مبتلا هستند، نشان داد واکنش ژنهای دو قلوهای دیابتی برمبنای اندازه قند محیط باهم فرق دارد
محققان دانشگاه مینه سوتا با بررسی فیبروبلاستهای پوست که یکپارچگی ساختاری بافت همبند را حفظ می کنند به ارزیابی نه جفت دوقلوی مونوزیگوت( 13 تا 52 سال) که از نظر وزنی متفاوت بوده و یکی از آنها به دیابت نوع 1 مبتلا بود، پرداختند.
محققان فیبروبلاستهای پوست این زوج دوقلوها را در محیط حاوی مقدار گلوکز نرمال (5.5میلی مول در لیتر) و در محیط حاوی گلوکز فراوان (2.5میلی مول در لیتر) کشت دادند.
نتایج نشان داد بیان 3308 ژن در دو قلوهای مبتلا به دیابت در محیط گلوکز با غلظت طبیعی و غلظت بالا دچار تغییر می شود درحالیکه تغییر بیان ژن تنها در 889 ژن از دو قلوهای غیردیابتی مشاهده می گردد.
بیان ژن بین محیطی با غلظت طبیعی گلوکز و غلظت بالای گلوکز در دو قلوهای دیابتی تفاوت معنی داری نشان می دهد، در محیط با غلظت بالای گلوکز همانند سازی DNAو فسفوریلاسیون اکسیداتیو بشدت افزایش می یابد. این موضوع نشان دهنده ی تأثیر افزایش غلظت گلوکز در تنظیم بالا دستی ژنها(افزایش بیان ژنها) است.
محققان نتیجه گیری نمودند که این نتایج اهمیت استفاده ازسلولهای بیماران دیابتی را برای مطالعه ی تأثیر بالا بودن قند خون نشان می دهد.
آنها می گویند :این گونه مطالعات باید بروی سلولهایی که مستقیما از افراد یا حیوانات مبتلا به دیابت مشتق شده، انجام شود و دو قلوهای مونوزیگوت دارای متفاوتوزنی،یک مدل بسیار عالی برای چنین مطالعاتی هستند.
منبع : diabetestma.org
