زمانی که بحث لاغر شدن مطرح می شود، ذهن خود انسان هم میتواند مانع لاغری شود. ذهن ما باعث می شود که ورزش انجام ندهیم و ما بخاطر اینکه به چه دلیل دوستان مواد غذایی چاق کننده می خورند ولی لاغر هستند، کلنجار می رود. ما باید در نوع صحبت با خودمان، تغییراتی بوجود آوریم تا بتوانیم به هدف رژیمی خودمان برسیم. اگر خودتان را از شر این هفت فکر مخرب، رها کنید،لاغر شدن نه تنها آسان تر بلکه لذتبخش می شود.
نمی خواهم برای لاغر شدن، خودم رو فدا کنم!
تا به حال چند بار این فکر به ذهن شما رسیده است که در حال فدا کردن خودتون هستید؟ زمان هایی که دوستان شما در حال دسر خوردن هستند و شما نمی توانید دسر بخورید یا زمان هایی که در مهمانی ها انواع غذاها سرو می شود و شما نمی توانید همه اون غذاها رو امتحان کنید. در چنین مواردی احساس سرخوردگی شدیدی می کنید، اینطور نیست؟ اگر این دلزدگی و سرخوردگی، دائماً تکرار شود، باعث شکست برنامه کاهش وزن شما می شود.
شما وقتی حیف می شوید که برای هیچ و پوچ پا بر روی دل خود بگذارید. اما ثمره رژیم کاهش وزن، هیچ و پوچ نیست. در واقع، یک چیز رو فدای چیز بسیار با ارزش تری می کنید. چه چیزی با ارزش تر از سلامتی و حس اعتماد به نفس است؟ دسر ارزشمندتر است یا بدن شما؟
امروز هم که گذشت، از فردا رژیم گرفتن رو شروع می کنم!
تقریباً همه ما این فکر رو از ذهن خودمون گذرانده ایم. همه ما هم می دانیم که اون “فردایی” که به خودمون وعده می دهیم و برایش تصمیم کبری می گیریم، هیچ وقت نمی آید و ما دائماً یک دور باطل رو طی می کنیم.
هر وقت که فکر رژیم گرفتن از روز بعد به ذهن تون خطور کرد، این سؤال رو از خودتون بپرسید که “چه قدمی رو می توانم از همین لحظه برای کاهش وزن خودم بردارم، حتی اگر قدم کوچکی باشد”. این فکر رو حتی به نیم ساعت بعد هم موکول نکنید و در همون لحظه تصمیم بگیرید که چه کاری از دست تون بر می آید تا از برنامه عقب نیفتید و به فردا موکول نکنید. مثلاً می توانید در همون لحظه چند قاشق از غذای داخل بشقاب رو نخورید یا در همون لحظه به جای نوشابه ای که در دست دارید، یک لیوان آب بنوشید. همیشه از این وحشت داریم که تغییرات بزرگی در زندگی خود ایجاد کنیم. اما اگر از تغییرات کوچک شروع کنیم، حس وحشت ما هم کمتر می شود. هر چه زودتر این تغییرات رو شروع کنید، زودتر هم به نتیجه می رسید.
وقت کافی ندارم تا بر روی برنامه کاهش وزن تمرکز کنم!
وقتی که از ورزش کردن شانه خالی می کنیم، اولین و بزرگترین بهانه ما، کمبود وقت است. پیشنهاد ما این است که به جای استفاده از جمله “وقت کافی برای ورزش کردن، ندارم”، از این جملات استفاده کنید “امروز تصمیم گرفته ام که ورزش نکنم و ترجیح می دهم که تلویزیون تماشا کنم.”
شما خودتون انتخاب می کنید که وقت تون رو چگونه بگذرانید. اگر می خواهید از ورزش کردن شانه خالی کنید، هیچ اشکالی ندارد اما این رو به گردن کمبود وقت نیندازید بلکه به خودتون یادآوری کنید که این انتخاب خودتون بوده است و کارهای دیگر رو به یک ورزش نیم ساعته ترجیح داده اید.
هیچ کس مجبور نیست به اندازه من برای لاغر شدن، زحمت بکشد!
همه ما فکر می کنیم که هیچ کس به اندازه خود ما زحمت نمی کشد. بیایید واقع گرا باشیم. مسلماً، کاهش وزن برای بعضی از افراد راحت تر از راهی است که ما در پیش داریم اما افراد بسیار زیادی هم هستند که راه سخت تری رو باید طی کنند. بعضی از همین افراد، دست روی دست نگذاشته اند و به ژنتیک و عوامل محیطی اجازه نمی دهند که کل زندگی اونها رو تحت کنترل خود در آورده و دست و پای اونها رو ببندند.
افکار منفی رو از خودتون دور کنید. به کسانی فکر کنید که قبل از شما مسیر سخت تری رو طی کرده اند و موفق شده اند. تعداد این افراد به هیچ وجه کم نیست. اگر حتی یک نفر توانسته باشد، شما هم می توانید. بر روی عواملی که تحت کنترل نیستند تمرکز نکنید. به عواملی فکر کنید که می توانید تغییر بدهید.
متابولیسم من بسیار کند است!
بعضی از ما سعی می کنیم که برنامه کاهش وزن رو با دقت دنبال کرده و به طور منظم ورزش کنیم اما همچنان نتیجه ای از سعی و تلاش خود نمی گیریم. در چنین مواردی اولین موردی که به سرزنش اون می پردازیم، ژنتیک است. در واقع، از اینکه چه کارهایی رو باید یا نباید انجام می داده ایم، غافل می شویم. درست است که بعضی از افراد از نظر ژنتیکی، بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به اضافه وزن قرار دارند اما این همه داستان نیست. ده ها دلیل دیگر هم در ایجاد اضافه وزن دخیل هستند و بیشتر این دلایل به عادت های ما مربوط می شوند.
به جای اینکه دست روی دست بگذارید و خودتون رو موجودی ناتوان تصور کنید، به خودتون بیایید و نظاره گر قدرت خودتون رو در ایجاد تغییرات مثبت باشید. با نشستن و عمل نکردن، آبی گرم نمی شود. بر روی عضلات خود کار کنید و ورزش های قدرتی انجام بدهید. شدت ورزش رو به تدریج افزایش بدهید و در انتخاب غذاها دقت بیشتری کنید. روش های متعددی برای بهبود متابولیسم وجود دارند که در مقالات متعدد در این بلاگ درباره اونها صحبت کرده ایم و همه این روش ها هم به راحتی تحت کنترل خود شما هستند.
فقط چند لقمه اضافه تر که به جایی بر نمی خورد!
چند بار تا به حال این دروغ رو به خودمون گفته ایم؟ چند بار بابت این کار خودمون رو سرزنش کرده ایم و پشیمان شده ایم؟ همین پشیمانی و حس تقصیر باعث می شود که به پرخوری احساسی روی بیاوریم.
با خودتون رو راست باشید. اون لقمه های اضافه تر، کم کم انباشته شده و شما رو از هدف دور می کنند اما اگر گاهی برایتان پیش آمد که بیش از حدی که برنامه ریزی شده است، غذا خوردید، از هر لقمه ای که می خورید، لذت ببرید و دست از سرزنش های بعدی بردارید. اما، اما، اما … حواستون باشد که در وعده بعدی، دوباره به برنامه برگردید. لازم نیست که در وعده بعد کم خوری کنید یا ریاضت بکشید. فقط به برنامه برگردید.
امروز ورزش کرده ام. پس اشکالی ندارید که غذای بیشتری بخورم!
لزومی ندارد که برای ورزشی که کرده ایم به خودمون جایزه غذایی بدهیم. سالم بودن و تناسب اندام، به خودی خود بهترین جایزه ای هستند که از ورزش کردن به دست می آوریم. اما اگر هم احساس می کنید که به انگیزه بیشتری نیاز دارید، هرگز از غذا به عنوان جایزه استفاده نکنید. اولاً با خودتون فکر کنید که “امروز ورزش کرده ام و احساس فوق العاده ای دارم چون به هدف نزدیک تر شده ام و احساس شادی و سلامتی می کنم. پس چرا باید این حس زیبا رو خراب کنم؟!” ثانیاً برای خودتون جایزه ای به غیر از غذا در نظر بگیرید. غذایی که بعد از ورزش می خوریم باید به اندازه رفع نیاز بدن برای ترمیم بافت ها باشد و نباید تمام زحمات ما رو نقش بر آب کند.
منبع : yeka.ir
