آیا می دانستید با نوشتن ناراحتی های روحی و ذکر آنان روی کاغذ و به زبان نوشتار می توانید به آرامش روحی دست یابید؟
وجود ارتباط میان نوشتن و دست‌یابی به احساس رضایت و آرامش از دستاوردهای جدید یک محقق و مدرس بریتانیایی است. هفته گذشته خبری دریکی از هفته نامه‌های سلامت بریتانیا مبنی بر خاصیت آرامش بخشی نوشتن منتشر شد که حاصل تحقیقات طولانی مدت هال مکیما،مــــــدرس و برگزار کننده کارگاه‌های خود‌سازی و مدیتیشن بود.
این محقق می‌گوید، با برگزار کردن جلسات و کارگاه‌های مختلف و انجام نظرخواهی‌های متعدد به این نتیجه رسیدم که نوشتن درباره آرزوها، خواسته و انتظارات و فعالیت‌های روزانه را می‌توان یکی از تکنیک‌های مدیتیشن دانست که به افزایش احساس رضایت و خوشبختی افراد کمک می‌کند. در واقع نوشتن و ابراز احساسات درونی به طور غیر مستقیم، درحل تعارضات درونی و شناخت دنیای درون افراد تأثیر به سزایی دارد. به تحریر در آوردن، تفکرات و فلسفه هایی که در اعماق ذهن انسان وجود دارد، بینش فرد را نسبت به خود افزایش داده و مهـــارت خود شناسی را بالا می‌برد.
این مدرس و محقق می‌گوید، به جرأت می‌توان گفت نوشتن درباره زندگی، یک روش درمانی محسوب می‌شود. به‌طوری که جیمز پنه بکر، روان شناس درباره اهمیت نقش به تحریر در آوردن اندیشه‌ها به عنوان یک روش درمانی می‌گوید، نوشتن درباره چالش‌ها و تعارضات فردی، رنج‌ها و آلام درونی انسان را تا حدود زیادی تسکین می‌بخشد و علاوه بر این جهان بینی و دیدگاه فردی، اشخاص را تغییر می‌دهد.
این تحقیقات نشان می‌دهد، میان نوشتن و مراقبه یا همان فنون تسلط بر ذهن ارتباط مستحکم و روشنی وجود دارد. همان‌طور که با تکنیک‌های مراقبه می‌توان به ارتقای شخصی و رشد معنوی و فردی دست پیدا کرد، با کمک نوشتن نیز به نوعی خود آگاهی و بیداری ذهنی رسید.
در واقع نوشتن را می‌توان یکی از تکنیک‌های درون نگرانه دانست که به وسیله آن احیای بخش معنوی و سرکوب شده روان فراهم می‌شود و فرد از زندان خودخواهی رهایی پیدا می‌کند. به تــــــــــحریر در آوردن دغدغه‌ها، باعث می‌شود سایه انسان که بخش ناخودآگاه شخصیت است و ما همیشه در حال انکار آن هستیم، کشف و نمایان شود و این مسأله بسیاری از مشکلات روانی افراد را پایان می‌بخشد.
این محقق ادامه می‌دهد، همه انسان‌ها به بخشی از ناخودآگاه‌شان که ما آن را سایه طلایی می‌نامیم، دسترسی ندارند. خاطرات و غرایز سرکوب شده در تاریک ترین بخش روان ما قرار دارد. ترس، عیب‌جویی و خشونت و تمام صفاتی که افراد از پذیرفتن آنها معذورند در این بخش قرار دارد که می‌توان به‌وسیله نوشتن آنها را شناسایی و عقده‌ها را حل کرد.
توصیه این محقق به افراد استفاده روزانه از تکنیک نوشتن است. مکیما می‌گوید، چشم‌های تان را ببندید، نفس عمیق بکشید و روی تنفس‌ها تمرکز کنید. پس از دست‌یابی به آرامش و خالی شدن ذهن از هر گونه دغدغه؛ چشم‌های تان را باز کنید و با قدرت تمام شروع به نوشتن کنید. نخستین فکری را که به ذهن تان می‌رسد به تحریر در آورید و درباره آن داستان پردازی کنید. مهم نیست این اندیشه حاصل عملکرد شما در 5 دقیقه گذشته است یا به خاطرات دوران کودکی تان باز می‌گردد. فقط بنویسید و تمام احساسات‌تان را از طریق قلم به کاغذ منتقل کنید. سپس نتیجه کار خود را با قدرت بخوانید و این کار را هر روز تکرار کنید.
روزنامه ایران،
