باتوجه به ارزیابی های جدید بدست آمده ، استرس به علت قرار گرفتن زیاد در معرض سرو صدای ترافیک جاده ها میتواندریسک ابتلا به دیابت نوع 2 را زیادتر کند
نتایج این تحقیق که در مجله ی Occupational and Environmental Medicineمنتشر شد ، نشان می دهد افرادیکه بطور دائم درمعرض استرس ناشی از سروصدای ترافیک جاده ها قرار دارند بیشتر مستعد چاقی هستند که این موضوع خود موجب افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 می شود.
محققان از هزاران مرد و زن در استکلهم ثبت نام کردند، این تحقیق به مدت 4 سال (2002 تا 2006) بطول انجامید. نتایج این بررسیها نشان داد دو سوم از افراد شرکت کننده بطورمنظم درمعرض سر و صدای ترافیک جاده ها و 5 درصد از آنها درمعرض سر و صدای عبور قطار قرار داشتند.
دانشمندان ارتباطی بین سروصدای ترافیک و نمایه ی توده ی بدنی افراد شرکت کننده نیافتند درحالیکه بین سر و صدای ترافیکی و اندازه ی دور کمر این افراد ارتباطی مشاهده کردند. آنها دریافتند به ازاء هر 5 دسی بل سر و صدای بالاتر از 45 دسی بل، بطور متوسط اندازه ی دور کمر این افراد 0.21سانتی متر افزایش یافته است.
استرس از طریق کاهش سرعت متابولیسم موجب افزایش خطر چاقی می شود این یعنی افراد درشرایط استرس مقدار کمتری کالری می سوزانند و درنتیجه احتمال چاق شدن افرادیکه درمعرض استرس بالاتری هستند، بیشتر است. چاقی بطور قابل توجهی خطر ابتلا به چندین بیماری دیگر از جمله دیابت نوع 2، بیماری قلبی، سکته و برخی انواع سرطان را افزایش می دهد.
استرس همچنین تولید هورمون کورتیزول را افزایش می دهد. در شرایط پراسترس، بدن ما مقادیر بیشتری کورتیزول ترشح می کند که این امر برای تحریک پاسخ “مقابله یا گریز” بطور طبیعی دربدن طراحی شده است. یکی از اثرات چنین پاسخی آزاد شدن قند ذخیره شده به جریان خون است تا بدن بتواند بلافاصله از آن برای پاسخ “مقابله یا گریز” استفاده کند. افزایش مقدار گلوکز تقاضای انسولین را افزایش می دهد و با گذشت زمان این مسئله به افزایش خطر مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 می انجامد.
برای افرادیکه درحال حاضر به دیابت نوع 2 یا پیش دیابت مبتلا می باشند، این استرس منجر به هایپرگلایسمی می شود که البته میتوان هایپرگلایسمی را با ورزش متوسط یا دارو درمان کرد.
دکتر Erikssonاپیدمیولوژیست در مرکز طب کار و محیط زیست می گوید: مطالعات بسیار کمی تاکنون به بررسی ارتباط بین سر و صدای ترافیکی و شاخص های متابولیکی مانند نمایه ی توده ی بدنی و اندازه ی دورکمر پرداخته اند، بنابراین نتایج تحقیق ما باید با احتیاط تفسیر شود.
پرفسور Pershagenمی گوید: افزایش اندازه ی دورکمر ( یا چاقی مرکزی) به عنوان یک عامل خطر برای دیابت نوع 2 و طیف وسیعی از بیماریهای قلبی عروقی شناخته شده است، درنتیجه یافته های این تحقیق با توجه به گستردگی وافزایش قرار گرفتن درمعرض سر و صدای ترافیک بسیار مهم می باشند. پرفسور Pershagenتاکید کرد که این یافته ها اگر چه از بررسی افراد سوئدی حاصل شده اند اما برای سایر نقاط دنیا نیز قابل تعمیم می باشند.
منبع : diabetestma.org
