پژوهش های جدید بیانگر این است که دیابت وسرطان می تواند از طریق سویه بی ضرری از باکتری اشریشیاکلی تشخیص داده شود. دو تحقیق بروی پتانسیل تشخیصی اشریشیاکلی بروی سرطان و دیگری بر روی تشخیص دیابت انجام گردید. در هر دو مطالعه دانشمندان از طریق مهندسی سویه ی بی ضرری از E. coliرا که حساس به حضور این دو بیماری است، تولید کردند.
محققان انستیتوی فرانسوی تحقیقات پزشکی و بهداشتی INSERMاز طریق مهندسی، گونه ای از E. coliرا برای تشخیص مارکرهای دیابت در ادرار تولید کردند. در صورت وجود بیماری دیابت E. coliمولکولی را تولید می کند که رنگ ادرار را تغییر می دهد.
این سویه از E. coliقادر به تولید مقادیر کافی از یک مولکول شیمیایی است که میتواند تغییر رنگ را قابل مشاهده نماید. این روش بسیار امیدوار کننده است چرا که در این روش می توان مقادیر بسیار ناچیزی از مارکرهای ادراری را تشخیص داد. نتایج این تحقیق می تواند به ابداع روشهای موثرتری برای تشخیص دیابت منجر شود. همچنین با استفاده از این تکنیک می توان روشهای تشخیص موثرتری برای تشخیص سایر بیماریها ابداع نمود.
درمطالعه بروی دیابت از ادرار انسان که مخلوطی از ادرار فرد مبتلا به دیابت و فرد غیردیابتی بود استفاده شد.
دیابت با ابتلا به چندین نوع سرطان مختلف مرتبط می باشد. بویژه خطر ابتلا به سرطان کبد برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بیش از دو برابر افراد غیردیابتی است. در یک مطالعه ی مشابه دیگر محققین انستیتوی تکنولوژی ماساچوست (MIT)با روش مهندسی، سویه ای از باکتری اشریشیاکلی را برای تشخیص تومورهای سرطانی تولید کردند.
محققان این سویه از باکتری E. coliرا که بی ضرر است از طریق تغذیه وارد بدن یک گروه از موشهای آزمایشگاهی نمودند. این باکتری به محققان برای تشخیص تومورهای کبدی بزرگتر از یک میلیمتر مکعب کمک کرد. قدرت تشخیص این روش دارای حساسیت بیشتری نسبت به سایر تکنیکهای تشخیصی موجود است. نتایج این تحقیق در آینده به ابداع روشهای تشخیصی موثرتری برای سایر انواع سرطانها کمک خواهد کرد.
پرفسورSangeeta Bhatia استاد علوم بهداشتی و مهندسی الکتریک و علوم کامپیوتر در MITمی گوید: این روش تشخیصی برای نظارت بر سلامت بیمارانی که تومور کولون آنها برداشته شده است، بسیار مناسب است زیرا در این بیماران خطر عود سرطان در کبد وجود دارد.
مطالعه بر روی سرطان کبد در موشهای آزمایشگاهی نشان داد هیچ عارضه ی جانبی خطرناکی یک سال پس از این تحقیق در موشها مشاهده نمی شود، با این حال محققان مایل به انجام آزمایشات بیشتری برای اطمینان از ایمنی این روش قبل از استفاده از آن در انسان هستند.
