اعتقاد به شفا بخشی همه ی روشهای سنتی ، تاریخ دیرینه ای دارد و این همان لذت بردن از عادت رایج است . روشهای آنها با سایر روشهای درمانی که از آنها در این بخش سخن رفت متفاوت است ، و در حقیقت هر دوی جانشین دارو ها و درمان دارویی مرسوم به طور وسیعی کنار گذاشته شده . اگر چه این اعتقاد درمانی و نتیجه های آن غیر قابل توضیح است ، با این حال واقعیت دارد و در فرهنگ ما ، شفا دهندگان تمایل به بر انگیختن احساسات با توجه به اعتقادات افراد دارند ، اعتقاداتی که نیروی ماورایی را از جانب قاهر ترین نیروی کائنات یعنی خداوند برای تامین سلامتی موثر می داند ، مخصوصاً آنهایی که دیندار هستند .
کارشفادهندگان ، تمرکز دقت و صرف نیرو روی استراحت مورد معاینه شان می باشد ، بدون هیچ اطلاعی آنها می توانند درناحیه ای که بدن با مشکل روبرو است قرار گیرند . مریضیها اطلاعات شفابخش را روی بخشهای شفا یانده متمرکز می کنند . حرکت را در مفصل های سفت شده افزایش داده ، عادی می شود ، همین طور در محل موضعی درد .
درمان کنندگان ممکن است موضع را لمس کنند ، یا نکنند باغ وجود این نتیجه یکسان است . هیچ گونه تحصیلاتی یا دوره های طولانی تجربی برای چنین درمانی وجود ندارد ، اما سوابق موفقیت آمیز قابل ستایشی در این زمینه وجود دارد ، مادامی که توضیحی در این زمینه نداشته باشیم ، هرگز نمی توانیم ادعای ناتوانی آن را داشته باشیم . این روش یقیناً هیچ گونه آزاری به وجود نمی آورد و ضرورت استراحت برای موضع به طور کلی مفید است .
تمام این شیوه های اختیاری کراراً به شکل فرضیه کلیّت توضیح داده می شوند . واژه ای که در مرحله درمان کاربرد دارد و شخص به طورکلی از جزئیات آن بهره می برد عبارت است از : ترکیبی از فکر ، بدن و روح . آن دستگاهها از جایگزین متفاوتی جدا ازمکانیزم دستیابی به روش علم پزشکی مرسوم استفاده می کند ، که رفتار های بدن انسان را به عنوان یک دسته از حوادث الکترو شیمیایی خلاصه شده ددر عمل بدن در نظر می گیرند. نمای مکانیکی راهنمایی های بهداشتی نزدیک به روش غیر شخصی پزشکانی که معالجه مردم را به عنوان یک مجموعه علائم مرض در خودشان تغییر دهند . طرفداران کلیّت خیلی گستر ده دتر از این مرتبه هستند. آن اساساً ، شامل فلسفه ای است که هر چیزی را در بر می گیرد و برای ارائه دستورالعمل جستجو می کند . بنابراین کلی گراها معتقدند که سلامتی یک فرد از سلامتی یک سیاره و زندگی بر روی آن جدا نیست و اگر تغییری در مقیاس کلی و عمومی شرایط یک فرد انجام نپذیرد بی معنا و بی حاصل است .
