مشکل معمولا با استعمال دارو و اعتیاد ارتباط پیدا می کند . در زمینه اعتیاد های دارویی دو شکل بیش از همه به چشم می خورد : شکل اول به طور عمومی با مخدر ها ارتباط می یابد ، مانند : تریاک و مشتقات آن ، که باعث خواب آلودگی و یا نئشگی و تغییر متابولیسم معتاد می شود ، بنابراین کار دستگاههای بدن در غیاب دارو ناقص خواهد شد ؛ دومین شکل به دارو های آرام بخش مربوط می شود که هوشیاری و پذیرش را تغییر می دهد . در یک چنین وضعی معتادان درغیاب دارو پریشان شده و احساس عدم توانایی در انجام کارها به آنها دست می دهد با این احساس که اگر آن را مصرف کنند بهتر می توانند بر آن مسلط باشند .
تعداد زیادی از دارو ها در هر دو سطح بدنی و روانی تاثیر می گذارند . تعدا توازن آن موردی فردی است که در رابطه با اعتیاد امری است بعید ، چون واقعیت ساده درمورد دارو آن است که همه ی آنها می توانند اعتیاد آور باشند . همه مردمی که از هروئین استفاده می کنند معتاد نیستند . البته این تا زمانی است که میلیونها احساس محرومیت در نبود مصرف منظم یک فنجان قهوه به وجودنیاید . در زیر هرم خیابان ما ، دارو های تجویزی و روزانه بیش از هر ماده دیگری وجود دارند ، مانند شکر که اعتیاد آور است اما به هیچ وجه دارو به حساب نمی آید . شکر و شیرینی های ساخته شده به ما انرژی زیادی می بخشد . آنها همچنین به خاطر پایین آوردن میزان قند خون مجبور می شوندکه از انسولین استفاده کنند . بنابراین مجبوریم میزان تغذیه ی خود را افزایش دهیم یا از شکر بیشتری استفاده کنیم . به همبن دلیل ما خوراکیهای شیرین را در برنامه غذایی خودمان قرار می دهیم ، طبیعتاً آنها میوه های فصل و یا هر چیز ساخته شده از خوردنیهای نادرست مانند محصولات دانه های پخته شده به همراه شکر خواهد بود ، این ، دو فایده برای سازندگان در بر دارد : فروش آنها را بالا برده ، به نگهداری محصول آنها کمک می کند . اما برای خریداران ، اثر ناگوارش بیش ازمنفعت آنها است . بخش عمده ای از بیماریها و ادامه رنج بردن می تواند بر اثر اعتیاد به شکر باشد .
نمک به طور دقیقتری – نمک طعام در بیشتر شکلهایش همچنین اعتیاد آور است . یکی از اثرات مصرف زیاد نمک طعام این است که به آرامی فشار خون را بالا می برد . افزایش فشاز خون بخشی از پاسخ طبیعی بدن در برابر فشار یا آسیب دیده گی است ، کمکی به حفظ هر دو واکنش بدنی و روانی ما در مقابل جراحت یا آسیب روحی است. بدن ما به طور صحیح این عمل را می آموزد و به دنبال نمک می گردیم حتی قبل از چشیدن غذا . سازندگان هم این را آموخته اند و آنها تقریبا در هر چیزی نمک می ریزند . درست به همان دلایلی که درباره شکر گفته شد .
سایر مواد غذایی، مانند اعتیاد آورها و یک تعداد گسترده از دارو ها و پس مانده های مضر بدنهای ما، به شکل مواد سمی رفتار می کنند . فشار مواد زائد یا زر آگین باعث تولید قند ناچیز از آدرنالین می شودو این وقتی است که ما از غذا هایی مصرف کنیم که دارای این مواد باشند . اگر ما به طور مرتب از مواد و ونوشیدنی استفاده کنیم که به آنها آلوده باشد ما ممکن است به قند آدرنالینی که تولید می کنند معتاد شویم .
