چگونه می توان آسیب های طلاق را کم کرد و عوارض روحی و روانی کمتری در پی آن ایجاد کرد؟
واقعیت این است که هیچکس هنگام ازدواج طلاق را تصور نمی کند اما در اکثر جوامع بطور میانگین 20% از ازدواج های اول به طلاق می انجامد که این آمار در 5 سال اول ازدواج به 48% میرسد!
در پدیده طلاق هر چقدر هم که زوجین به لحاظ عاطفی وابستگی و دلبستگی خود را به هم از دست داده باشند ، به دلیل اینکه در زندگی مشترکی بودند که تمامی هیجانات فرد را درگیر می کند ، بهر حال فشار احساسات منفی هیجانی عاطفی را تجربه خواهند کرد . از این روست که باید به ئتبال راهکارهایی بود که این آسیبها و فشار را به حداقل ممکن برساند .
با خود مهربان باشید
پایان یک ازدواج به طور معمول همراه است با سیل احساسات منفی از جمله خشم، غم و اندوه، اضطراب و ترس. گاهی اوقات این احساسات می تواند افزایش یابد تا جایی که ممکن است برای مدتها زندگی فرد را فلج کند. چنین پاسخی طبیعی است و در طول زمان شدت این احساسات فروکش خواهد کرد . اما در این فاصله زمانی ، یک راهکار نسبتا ساده مهربان بودن با خودتان است . تحقیقات نشان داده است که افرادی که پس از جدایی بیشتر به خود محبت میکنند و دلسوزی می کنند سریع تر از افرادی که مدام خود را سرزنش می کنند این روند را طی می کنند .
همکاری، ارتباط و حضور مفید یک واسطه
یکی دیگر از عواملی که به تعدیل اوضاع کمک میکند حضور یک واسطه خوب و مورد اعتماد هر دونفر است . چرا که در روزهای اول معمولا احساسات منفی آنقدر بر فرد حاکم هستند که شاید برای جلوگیری از تنش بیشتر ، بهتر باشد دو نفر کمتر ارتباط داشته باشند.منظور از حضور واسطه برای صحبتهای جدی نیست ، منظور زمانی است که تصمیم قطعی به طلاق گرفته شده و ارتباطات عموما برای تنظیم دادگاه یا برداشتن وسایل یا این قبیل امور است.
درباره باقی مانده های مشکلات عاطفی یا چیزهایی که ذهن طرفین را بخود مشغول کرده یا خشم های تمام نشدنی که افراد بهم دارند بهترین کار استفاده از یک روانشناس خانواده است تا اینجا نقش واسطه را او به عهده گیرد و در درمان خشم یا آسیب های عاطفی که هریک از زوجین متحمل شده اند آنها را یاری کند.
اگر حرفهایی به همسر سابق خود دارید که حتی فکر کردن به آنها شما را عصبانی میکند اما دوست دارید که حتما زده شوند ، پیشنهاد میکنیم برای روزهای اول از صحبت رو در رو اجتناب کنید و برای ایشان نامه یا ایمیل ارسال کنید.
وقتی پای بچه ها در میان است
طلاق می تواند یک تجربه بسیار آسیب زا برای کودکان باشد ، اما تحقیقات نشان داده است برای بچه هایی که پدر و مادر بعد از جدایی رفتار مسالمت آمیزی باهم دارند و بخصوص کودک را برای انتخاب یکی از آنها تحت فشار نمی گذارند و هر یک در زمانی که با کودک هستند بیشتر به تحکیم رابطه خود با کودک میپردازند تا تخریب،رابطه کودک با والد دیگر حدودا بعد از 2 سال بحران پایان می یابد و بچه ای که تجربه جدایی والدینش را داشته ، از نظر سلامت روان با بچه های دیگر تفاوتی ندارد.
مهمترین فشاری که کودکان متحمل می شوند تغییرات ناگهانی و همه جانبه فضای زندگی است ، پس در صورت امکان کودک را هر چه زودتر در جریان جدایی بگذارید . اگر خانه ی کودک عوض می شود حد الامکان در همان محله سکونت کنید یا مثلا باشگاه ورزشی یا مدرسه کودک را تغییر ندهید.
اما مهمترین نکته ای که به تعدیل بحران برای کودک کمک می کند قطع نشدن ارتباط وی با هیچیک از والدین است ، بخصوص در روزهای اول که کودک درگیر فاجعه ای در ذهن خود است ، این نکته بسیار مهم است که تصور از دست دادن یکی از والدین برای وی محقق نشود.
مراقبت از خود
پیشنهاد میکنیم در 6 ماه اول بعد از طلاق انواع روش های مراقبت از خود را استفاده کنید . از اضافه کردن اجباری ورزش به برنامه روزانه گرفته تا کمک گرفتن از یک روانشناس .
پذیرش این امر مهم است که طلاق اتفاق خوشایندی نیست ، اما مثل همه اتفاقات ناخوشایند زندگی با گذشت زمان و ترمیم زخم ها و استفاده بیشتر از علم و امکانات روز می توانیم به تعدیل شرایط و تسریع بهبودی کمک شایانی بنماییم.
آیدا علیزاده – روانشناس بالینی
خانواده ایرانی
شهرخبر
