سلولهای دیرکی دستگاه تنفسی در برابر خطر های بالقوه شایع و طغیان ناحیه ای از طریق مواد محافظ و بر قراری واکنشهای سلولهای مجاور پاسخ می دهند . اگر مهاجم بلافاصله از میان برداشته نشود دستگاه دفاعی بیشتری بسیج می شوند .
دستگاههای مصونیت سطوح زیادی دارند که برای محافظت یکی پس از دیگری جریان را تغییر می دهند . بعضی خیلی سریع واکنش نشان می دهند ، مانند مداخله گرهایی که به طور سریع برای پاسخ به عفونت انجام می گیرد و مقاومت سلولها در مقابل هجوم ویروس افزایش داده می شود ؛ هر چند آنها به طور واقعی عفونت را نمی کشند ؛ سایرین آرامتر هستند ، اما در کشتن دشمن موجودات زنده بیشتر مثر هستند . مداخله گرها محل عفونت را برای چند روزی محاصره می کنند تا دستگاه ایمنی زمان لازم برای ساختن آنتی بادیهای خاصی که روی باکتریها و وبروسها علامتگذاری کرده و آنها را از میان می برد ، به دست آورد . وقتی که این آنتی بادیها به وجود می آید ما می توانیم هر زمانی در مقابل عفونتهای گوناگون مصونیت داشته باشیم .
این شیوه مقابله با عفونت ، اگر چه در مقابل هجوم سخت باکتری ، ویروس و سایر موجودات ریز زنده ما را مقاوم می کند ، زیانهایی را نیز به همراه دارد . یک واکنش انجام شده از سلولهای تنفسی دیرکی جراحت ، سرخ شدن چشمها و اری شدن بینی را به علت تهیه مواد محرک ، هیستامین ( ترکیبی به فرمول ( C5 H9N3 حاصل می کنند . زمانی که عفونت به طور عمقی در بدن نفوذ می کند ، ما متوجه تاثیر سایر دستگاههای محافظتی می شویم . اینها چیز هایی هستند که به طور طبیعی با علائم بماری ارتباط دارند ؛ در واقع آنها اغلب نشانه هایی هستند که بدن مریض ما با آنها در مبارزه است .
یکی از اثرات مداخله گران ایجاد تب ، سردرد و نا خوشی در ماست . در واقع این امر برای ما مفید است زیرا که وقتی دمای بدن تا حدکمی بالا رود مداخله گرها به خوبی کار می کنند ، در حالی که اغلب ویروسها دمای پایین را ترجیح می دهند. بنابراین دمای بالا به ما کمک می کند تا سریعتر بهبود یابیم ، اگر احساس خستگی می کنیم ، مناسبت کاملی با این وضع دارد . زیرا بدن ما تمام موجودی منابع انرژی برای مبارزه با عفونت را مصرف کرده است ، بنابراین ما نباید در این مورد بیش از حد فعال باشیم . موجودات زنده با تولید گلبولهای سفید ، که حجم تولید آن بسیار بالاست ، علیه ویروس عفونت واکنش نشان داده ، آنها را از بین می برند . اینها به طور عمده در غدد لنفاوی ما تهیه می شوند ، که متورم شده یا کاملاً برجسته می شوند و این بخاطر این است که ما بعضی اوقات که دچار سرما خوردگی یا سایر آلودگیها شده ایم درد هایی را در ناحیه گردنمان احساس می کنیم . گلبولهای سفید همچنین اغلب به وسیله لوزه ها و سلیر اندامهای معین ممکن است به علت اینکه خود آنها عفونی شده اند، اجتماع کنند ، زیرا آنها به طور فعال درگیر مبارزه با عفونت هستند . همه ی علائم عفونتهای قسمت فوقانی تنفسی را می توان با توجه به دوره ها وراه های گوناگونی که بدن برای مقابله با آنها اتخاذ می کند ، شناخت . کاربری این روش برای راهی که ما می خواهیم با علائم مان ارتباط برقرار کنیم اهمیت دارد . آنها ممکن است نا خوشایند باشند ، اما معمئلا خطر ناک نیستند ، بلکه به عکس خوب هم هستند . واقعیت این است که اغلب ما با دارو این علائم را خاموش می کنیم و با مداخله دفاع بدن را ضعیف کرده ، احتمالاً باعث افزایش دوره مریضی می شویم ، برای نمونه بالا رفتن دمای بدن حخیات ویروسها را به خطر می اندازد . از سوی دیگر ما با مصرف دارو ، تمایل داریم که از بالا رفتن دمای بدن جلوگیری کنیم و این می تواند برای ادامه حیات ویروسها مفید باشد ،در این شرایط هنگامی که ما احساس می کنیم حالمان خوب است اساساً ویروس به طولانی تر شدن دوره عفونت کمک می کند .
بیشتر عفونتهای تنفسی مانند سرما خوردگی ، سرفه ها ، آنفولانزا ، برونشیت حاد و ذات الریه از طریق ویروسها بروز می کنند . این موجودات ریز به سلولهای بدن یورش می برند و باز دارنده زیرکانه آنها است . که به جای انجام کار طبیعی خودشان ، به تکثیر و شیوع میلیونها ویروس می پردازند یا وقتی ویروسها شیوع پیدا می کنند سلول را ترک می کنند . هر گاه شخصی دچار هر یک از عفونت ها شود با اشاعه آن از طریق تنفس یا تنفس نا مساعد و عطسه تعداد زیادی از ویروسها را در فضا رها کرده ، طمینه استنشاق و بروز بیماری در افراد دیگر را فراهم می کند . تهویه هوای ساختمانها ، همین هوای آلوده به ویروس را بین عده زیادی از مردم یک محیط پراکنده می کند . امروزه سرما خوردگی و سایر عفونتهای ویروسی نسبت به گذشته چشمگیر تر شده است
