پیشرفت حساسیت زمانی است که دستگاه ایمنی واکنش بالایی را در مقابل مواد خاص دارو نشان بدهد.سلولهای نخاطی مسیر مجاری تنفسی ، هر ذره ف ماده و موجودات ریز در هوا تشخیص داده ، شناسایی کرده وارد بدن می کند و ما در مقابل عفونت حفط می کنند . متاسفانه ، رزندگی در قرن بیستم ما در معرض مواد مصنوعی زیادی قرار می دهد که سلولهای مخاطی و دستگاههای شناسایی در مبارزه با آنها احتمالابا شکست مواجه می شوند. این دستگاهها ظرفیت نهایی برای تعیین فرق دقیق بین چنین دامنه گستر ده ای از مواد را ندارد ، و آنهایی که تشابه بیشتری دارند بآسانی با هم اشتباه می شوند . هاگ های قارچی بی ضرر می تواند با خطر ناک ترین نوع اشتباه شوند و ممکن است ذره های ریز گرده را می توان با پاتوژن های داخلی مانند باکتری که ممکن است رویه پروتئینی مشابهی دارد اشتباه کرد . ملاحظه این مواد بی ضرر ، مانند خطر های جدی است که دستگاه به اشتباه برای حفظ ما از آنها استفاده می کند ، بنابراین باعث طغیان سلولهای مخاطی با ترکیبهای هیستامینوز ( به فرمول C5H9N3) شده ، دسته ای از سایر مواد را برای محبوس کردن پاتوژن ها تولید می کند .
وقتی این امر در بالاترین جزء دستگاه تنفسی ، بینی و گلو اتفاق می افتد ما از همان علائمی رنج می بریم که در موقع سر ما خوردگی از حمله ویروس رخ می دهد . ما ممکن است گرمای موضعی را احساس کنیم ، بینی خلطهایی را جاری کند و غشاء دردناک و بر افروخته شود . بر روی هم این اثر ها ممکن است با سر ما خوردگی فرق داشته باشد اما آنها می توانند برای مدت زمان طولانی تری ادامه یابند و دارای شدت بیشتری باشند زیرا مواد محرک واکنش را در کمیت زیادتری ظاهر می کنند و از دوره طولانی تری نسبت به ویروس های سر ماخوردگی بر خوردارند.
اگر واکنش بیشتری در دستگاه تنفسی انجام گیرد ، جریان مواد شیمیایی ، به علت عدم توانمندی هیستامین از هم پاشیده شده ، سلولهای مخاطی متورم و ملتهب می شود ، که این می تواند حفره های برونشیت را مسدود کرده ، تنفس را دشوار کند و بر آسم تاثیر گذار باشد .
آسم و سایر علائم تنفسی اغلب با حساسیت ارتباطی ندارند اگر چه احتمال فراگیری حساسیت در تمام وضعیتها وجود داشته باشد . شناسایی مواد بر هم زنده واکنش می تواند مشکل باشد ، زمانی که حساسیتهای تنفسی اغلب به خاطر واکنش ها در مقابل مواد موجود در هوا است . آنها همچنین می توانند از جانب موادی به هم ریخته شوند که از طریق دیگری وارد بدن می شوند . حساسیت به غذا های خاص ، موا د شیمیایی ، دارو ها و حتی ( به مقدار خیلی کم ) به موادی مانند نطفه شوهر می تواند موجب حمله آسم یا عطسه ، آلودگی چشمان و جاری شدن آب بینی بشود .
در صورت بالا رفتن تردید در مورد ورود جدی عوامل نامساعد در محیط ، جواب منطقی در برابر این مشکلات پیشگیری از آن است . ما مجبوریم در روش های زندگیمان تجدید نظر کنیم و یاد بگیریم با روش های مختلف زندگی کنیم . اغلب ممکن است از هجوم حساسیت تنفسی اجتناب شود و تمهیداتی وجود دارد که والدین مسئول باید برای حفظ فرزندانشان از پیشرفت این وضعیتها در پیش بگیرند .
