درمانهای اسهال معمولا شامل عامل جذبکننده ای مانند داروی اسهال (kaolin)وعامل تودهای مانند متیل سلولز است .بعضی از انها شامل داروهایی است که فعالیت عضلانی شکم را کاهش می دهند مانندdiphenoxylate؛این داروها ممکن است،درصورتی که اسهال مربوط به عفونت باشد،وضعیت را مخاطره آمیزترکننده؛زیراآنهابرای حذف اجسام ناخواسته مداخله می کنند .بعضی پزشکان ممکن است آنتی بیوتیک را تجویز کنند اما این کار پیش از ازمایش مدفوع بی مورد است زیرا ممکن است اسهال به وسیله باکتریهایی که نسبت به آنتی بیوتیک حساس هستند، به وجود امده باشد .وقتی اسهال از راه ویروس عفونی ایجاد می شود مصرف آنتی بیوتیک بی مورد است .زیراآنها وضعیت گیاهی امعاء و احشاء را به هم می زنند و می توانند مشکلات طولانی تر و جدی تر را به وجود آورند .
عامل توده ای ممکن است برای اسهال مزمن تجویز شود .مصرف این فرآورده ها مشابه خورد فیبر بیشتر در رژیم غذایی است . به استثنای آن که فیبر زیاد غذا همچنین شامل سایر مواد مغذی با ارزش نیز می شود . این حالت احساسی را به وجود می آورد برای خوردن غذاهایی که حاوی فیبر است مانند :غلات ،نخود فرنگی،حبوبات،میوه ها و سبزیجات که اعتماد بیشتری رادرزمینه عامل های توده ای فراهم می آورد
