این اندام ها وظیفه تامین موازنه بهداشتی مواد مغذی و آب را در بدن دارند. کبد فرآورده های غذایی را انتقال می دهد و این عمل برای همه سلولهای بدن مفید است؛ مواد مغذی را ذخیره کرده، مواد ناخواسته را تجزیه می کند؛ بنابراین آنها را می تواند بیرون کند. کبد همچنین کارهای مهم دیگری را انجام می دهد، مانند کنترل دما و تنظیم سطوح گسترش مواد مختلف در بدن، کبد زنان کوچکتر از کبد مردان است، بنابراین بیشتر برای ناراحتی های کبدی آمادگی دارند.
کیسه صفرا چسبیده به کبد است. سنگهای کیسه صفرا اسیدهای صفرا هستند کهبه وسیله کبد تولید می شود، آنها برای هضم چربیها در روده آزاد می گردند.
مواد مغذی و مواد ناخواسته از کبد به مسیر خاص مولکولها متصل می شود که سپس به جریان خون وارد می شوند. مواد مغذی بافت ها را تغذیه می کند، مادامی که فرآورده های ضایع به کلیه، جایی که خون تصفیه می شود، حمل می شوند مواد ناخواسته از جریانشان جدا شده و با ادرار آزاد می شود و این از جانب کلیه ها با استفاده آب از خون پدید می آید. ادرار در مثانه جمع می شود تا تحریک دفع ادرار به اندازه کافی به وجود آید. سرانجام دفع یا urethra توسط لوله باریکی به خارج از مثانه هدایت می شود.
ناراحتی این دستگاهها می تواند از علل گوناگونی ناشی شود. یکی از مهمترین آنها تجمع مواد سمی است که می تواند شامل هر چیزی که بدن بعنوان یک خطر بالقوه تشخیص می دهد باشد. درست آنهایی که از شخصی به شخص دیگر فوق می کند؛ دستگاه ایمنی بدن وظیفه دارد تا تشخیص دهد که چه ماده ای ممکن است خطرناک باشد، و دستگاههای ایمنی اشخاص پاسخ فردی مخصوص به خود خواهند داشت. وقتی دستگاه ایمنی مواد بی ضرر را به جای سموم به کار برد آلرژی اتفاق می افتد.
توانایی کبد در برابر سموم نامحدود نیست و زندگی مدرن ما را در معرض مواد شیمیایی بیش از حدی که بدنمان برای بکار بردن آنها طراحی شده، قرار می دهد. مواد جدید به طور دائم توسعه می یابند و توسط صنایع شیمیایی در محیط آزاد می شوند. آنها به شکل پس مانده ها و افزاینده های شیمیایی با غذایی که می خوریم وارد بدنمان می شود؛ دود، ضایعات کارخانه ها و تمامی مواد شیمیایی پراکنده در هوا را ما تنفس می کنیم؛ ترکیبهای کلرینه و پس مانده های مزارع را با آب روبه روایم، داروهایی که برای درمان بکار گرفته می شوند همه و همه بی آسیب نیستند. به طور ناگزیر بیشتر مردم با ناراحتی های مواد سمی درگیرند. آنها بار اضافی را بر دستگاه ایمنی کبد و کلیه وارد می کنند. آنها ممکن است هنگامی که با جریان خون حمل می شوند تا حدی بی ضرر باشند اما
زمانی که آنها از کلیه جدا می شوند قادرند آسیب و ضایعه به وجود آورند. از جمله نتایج این آلودگی های مواد شیمیایی می توان از قصور دستگاه ایمنی، زمینه آسیب پذیری، عفونتها و حساسیت نسبت به سرطان ها را نام برد. عفونت همچنین می تواند برای این عضوهای حساس مشکل ساز شود. زردی (التهاب کبد) میتواند در نتیجه عفونت ویروسی یا به دلیل آسیب ناشی از مسمومیت کبد باشد. ناراحتی های کلیه همراه با التهاب کم کاری آن با عفونت به هم می پیوندند. در مثانه ذخیره ادرار می تواند باعث پرورش باکتری هایی شود که ناراحتی مجاری ادراری را به وجود می آورد.
سلامتی عمومی ما به طور زایدالوصفی در گرو توانایی کار این اندامها است. کبد باید به طور کامل کار کند تا در روند کارهای آن توازن صحیح آب بدن تامین شود؛ اگر این کار با شکست مواجه شود، داروها و سموم با سرعت کافی از خون انتقال نیافته، در نتیجه به طور مؤثری در معرض خطر قرار خواهیم گرفت. علاوه بر این، مواد مغذی ضروری و پروتئین ها از طریق ادرار از دست خواهند رفت. از این نظر اثرهای نارسایی این اندامها به سراسر بدن شیوع می یابد.
