عوامل بسیاری می تواند در بروز درد مزمن نقش داشته باشد. آسیب دیدگیهای پشت احتمالاً یکی از متداولترین آنها است. اما مشکلات هر قسمت از دستگاه عصبی می تواند عامل ایجاد درد باشد. اغلب امکان تشخیص محل درد به طور کامل وجود ندارد اگر چه مقدار آن بسیار ناچیز باشد، بنابراین نمی توانیم داروی مناسبی تجویز کنیم به طوری که عمل جراحی برای خلاصی از درد مزمن معمولاً با شکست مواجه شده احتمال درمان هم وجود ندارد.
درد طولانی متفاوت از دردهای درمان شونده است و اغلب نیاز به درمانی خاص دارد. روشی که برای درمان یک درد خاص به کار می رود ممکن است برای درمان درد دیگر مفید نباشد. برای مثال، آسیب دیدگی، اغلب با استراحت درمان می شود زیرا این امر اجازه می دهد تا بافت آسیب دیده بهبود یابد، اما استراحت ممکن است به واقع درد مزمن را بدتر کند با این وجود بهتر است تا حد ممکن فعالیت شود. دارو درمانی برای درد مزمن مشکلاتی را ظاهر می سازد که بندرت با دوره کوتاه مریضی به وجود می آید. هر نوع داروی کاهش دهنده درد وقتی سالیان متمادی مصرف شود اثرش را از دست می دهد. بدین صورت که بتدریج بر مقدار دارو اضافه شده یا داروهای قویتری برای درمان و خلاصی از درد مصرف می شود. این به معنای آن است که مشکلات مسمومیت ناخواسته افزایش یافته است. بنابراین مبتلایان باید بیاموزند که چگونه می توانند با حداقل دارو از شدت درد تا حد ممکن بکاهند و اثر آن را هم توسعه دهند. در بعضی حالتها ترکیبی از وضعیت غیر دارویی می تواند به رهایی شما از درد کمک کند تا نیاز به دارو به حداقل برسد.
