آسم (asthma) یک بیماری التهابی مزمن که با حملات انسدادی و برگشت پذیر افزایش تحریک پذیری مجاری تنفسی مشخص میشود. ماست سل ها ائوزینوفیل ها – لنفوسیت های t – و نوترون ها نقش عمده ای در بروز التهاب در بیماری آسم دارند. علائم بیماری آسم شامل تنگی نفس- خس خس سینه – احساس فشار بر روی سینه و سرفه (به خصوص در شب و صبح زود) می باشد. بر اساس شدت علائم آسم به 4 دسته تقسیم میشود که در انتخاب درمان مناسب بسیار مهم است:
1- آسم خفیف متناوب: این بیماری کمتر از 2 بار در هفته دچار حمله تنگی نفس میشوند و در بین حملات نیز هیچ علامتی ندارند. تعداد حملات اسم شبانه کمتر از 2 بار در ماه است. درمان این بیماران با استفاده از b2- اگونیست های استنشاقی در موقع حمله میباشد.
2- آسم خفیف پایدار: در این بیماران تعداد حملات بیشتر از 2 بار در هفته ولی کمتر از یک بار در روز میباشد. در بین حملات نیز بیمار ممکن است علامت داشته باشد. حملات اسم شبانه بیشتر از 2 بار در ماه است. در این بیماران درمان شامل b2- اگونیست استنشاقی در موقع حمله همراه با مصرف روانه کورتیکو استرئید استنشاقی با دوز کم میباشد. به جای کورتیکو استروئید استنشاقی میتوان از فراوده های خوراکی تئوفیلین و یا مهار کننده های لوکوترین ها( زفیر لوکاست و مونته لوکاست) استفاده نمود.
3- اسم متوسط: این بیماران معمولا هر روز علامت دار هستند و اسم شبانه انها بیشتر از یک حمله در هفته است. درمان در این بیماران شامل مصرف روزانه دوز متوسط کورتیکواستروئید استنشاقی و استفاده از b2- اگونیست استنشاقی در هنگام حمله است. میتوان به جای دوز متوسط کورتیکو استروئید از دوز کم این داروها به همراه فراورده های تئوفیلینb2-اگونیست های خوراکی و یا b2_ اگونیست استنشاقی طولانی اثر ( همانند سالمترول) استفاه نمود.
4- آسم شدید: بیمار همیشه علامتدار بوده و تعداد حملات اسم بسیار زیاد است. درمان شامل کورتیکو استروئید های استنشاقی با دوز بالا + یکی از این داروهای (b2- اگونیست استنشاقی طولانی اثر- تئوفیلین- یا b2_اگونیست خوراکی) + کورتیکو استروئید خوراکی+ b2_ اگونیست استنشاقی کوتاه اثر موقع حمله میباشد.
این مطلب توسط دکتر نیما ترابی گلسفید تهیه و برای مجله پزشکی دکتر سلام ارسال شده است.
