شاید این سئوال برایتان پیش آمده باشد که اگر هر چیزی خوب است (آن طوری که ما با اعتقادمان راهنمایی می شویم) و اگر تلاش انسانها و پیشرفت آنها خوب باشد، چرا تعداد زیادتری از ما این طور نیستیم؟
هنگامی ما می توانیم درباره وضع فردی خودمان و مشکلات موجود عمل کنیم که در مجموع کارهای صحیح چشمگیری را انجام دهیم. ساختار زندگی به شکلی است که فشار غیرقابل اجتناب است. «جهانی بیندیشید و منطقه ای عمل کنید» شعار محافظه کاران و آنهایی است که به فکر محیط زیست هستند تا بحث شان را در متنی قابل قبول قرار دهند. این امر در مورد مسئله همگانی فشار روحی نیز مصداق دارد. نیاز داریم به مفاهیم جهانی بیندیشیم تا مسئله فشار روحی و بیماریهای مرتبط به آن را درک کنیم.
عامل اصلی فشار روحی افزایش جمعیت است. ممکن است فکر کنید که انفجار جمعیت و مسائل مربوط به آن بر شما اثر ندارد، در صورتی که دارد. موقعی که نیازهای اساسی مردم برآورده نشود و هر ساله درصد محرومین جهان افزایش یابد بر عوامل فشار افزوده می شود که نمی توان از آن جلوگیری کرد. راه حلهای تکنولوژی، تلاشهای اقتصادی و کارهای مربوط به امور خیریه یا راه حلهای دیگر مشابه از مساله اساسی شانه خالی می کنند تا زمانیکه این مسئله حل نشده است تمام مسائل دیگر از امکان فاجعه اتمی گرفته تا پیدا شدن عفونتهای جهانی جدید کشنده لاینحل باقی می ماند.
انسانهای بسیاری در حوزه محدودشان به سایر دستگاهها فشار می آورند، تا اینکه ما درباره علت هدف طلایی، قربانی کارهایی که به وجود آورده ایم باقی بمانیم.
