به طور ایده آل می توانیم میان فعالیت بدنی و فکری در زندگی خود سازگاری متعادلی پدید آوریم. مهارت ما باید در هر دو زمینه ریشه داشته باشد که بر مطلوبیت ما به منظور تغییر و تاثیر بیفزاید. متاسفانه، زندگی ایجاب می کند تا ما بدون فکر (بی اعتنا) به پشت میزهای کار کشانده شویم، وظایف تکراری دیگر جز نقش یا کار اندکی برای ما باقی نگذاشته است.
در این زمینه تمرینها و سایر فعالیت های مطرح شده باید همان اثرات ویژه ای را داشته باشند که برای آن به وجود آمده اند. غرامت هایی برای یک راه از زندگی معمولاً هم دور از زندگی ایده آل است. زیرا چنین فعالیت هایی یک جایگزینی هستند، ما باید در به کارگیری آنها و با توجه به اطمینانی که نسبت به آنها داریم تا دستیابی به نتیجه هوشیار باشیم.
از آنجایی که ما برای یک زندگی ایده آل تعلیم ندیده ایم و ممکن است به عنوان یک نتیجه در بهترین وضعیت بدنی قرار نگیریم، مهم است که تا حد ممکن درباره توانایی مان واقع بین باشیم. بیشترین خسارت وارده وقتی است که افراد، بهترین وضعیت خود را پشت سر گذاشته، ناگهان تصمیم می گیرند بعضی کارهای سخت را انجام دهند. معمولاً ، آنها تا آنجا آسیب پذیر هستند که شجاعت آنها سالهاست که از بین رفته و پاره ای کارها را تنها برای متاثر کردن بچه ها یا بانوان جوان یا در پاسخ به کشمکش فراهم آمده میان افراد جوان انجام می دهند. اغلب نتیجه به طور دردناک و مصیبت باری کاملاً قابل پیش بینی است.
همه ما باید از همان جایی که هستیم آغاز کنیم. در ابتدا شما باید بر نیمی از فعالیتی که می خواهید انجام دهید تسلط داشته باشید. شما اثرهای آن را تا 48 ساعت بعد از آن احساس می کنید، بنابراین مطمئن شوید که فرصت کافی برای تجدید سلامتی دارید. بتدریج که توان شما زیاد شود بر مقدار فعالیت خود بیفزائید. در غیر این صورت شما برای بهبودی در یک تلاش بیش از حد با خودتان در ستیز خواهید بود. بهترین رویدارد اجرایی «کم اما به دفعات» است. یک رویارویی شدید در فاصله زمانی تقریباً متناوب، از بین بردن کامل وقت و تلاش شما است.
شما مجبور نیستید با طلوع آفتاب شروع کنید (جز اینکه خواسته باشید) یا ورزشی را در یک زمان خاصی از روز انجام دهید. یا اینکه سن شما عامل بازدارنده ای باشد. اگر چه افراد مسن تر در این زمینه باید نسبت به جوانان به طور آهسته تری شروع کنند؛ شما همچنان ناچارید اینطور تصور کنید که به علت بالا بودن سن، ممکن است مجبور باشید که وقت بیشتری را برای برنامه تان صرف کنید تا با انجام آن به نتیجه مطلوب دست یابید. در حقیت شما می توانید به هدف ایده آل سطح فعالیت مورد نظر مسیر طبیعی نزدیک شوید. کسانی هستند که اتومبیل را برای فاصله های کوتاه استفاده می کنند و این فخر فروشی برای همه اسان است. چرا تحول کوچی را به وجود نمی آورید؟ سعی کنید فاصله های کوتاه را با دوچرخه یا پیاده طی کنید.
حکمرانی کردن بر سلطه ناملایمات برای تحریک جاری روزانه، این چیزی است که توصیه می کنیم: فاصله های مسافت 2 تا 3 مایل را پیاده طی کنید؛ برای 2 تا 5 مایل (بیشتر در هوای خوب) از دوچرخه استفاده کنید؛ برای 5 مایل یاب یشتر از وسائل نقلیه عمومی استفاده کنید؛ از اتومبیل تنها هنگامی که حق انتخاب از سایر موارد را ندارید بهره ببرید
