کتواسیدوز دیابتی یک عارضه جدی دیابت است که هنگامی رخ میدهد که بدن سطوح بالایی از اسیدهای خون به نام کتون تولید می کند.کتواسیدوز دیابتی زمانی ایجاد میشود که بدن قادر به تولید انسولین کافی نباشد. یکی از ویژگی های قندی کنترل نشده دیابت با ترکیبی از کتوز و اسیدوز مشخص می شود. کتوز تجمع ماده ای به نام keytones و کتون در خون است. اسیدافزایش می یابد و خون اسیدیته می شود.
خطرمرگ بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 ، ظرف شش سال پس از بیش از چهار بار بستری در بیمارستان بدلیل کتواسیدوزدیابتی(DKA)، سی درصد افزایش می یابد.
کسانی که تنها یک بار بدلیلDKA در بیمارستان بستری شده اند، در ظرف پنج سال 10 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ هستند، همچنین بیمارانی که مدت زمان بیشتری بدلیل کتواسیدوزدر بیمارستان بستری شده اند، در طی مدت پیگیری در معرض خطر مرگ بالاتری بودند.
تحقیقات جدید نشان داد در گروهی از بیماران بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 1 که بدلیل کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بستری شدند، تقریبا تمام بیماران بستری شده از خطر مرگ جان سالم به دربردند، اما خطر مرگ زودرس پس از یک بار بستری برای DKAدر عرض پنج سال، 10 درصد افزایش می یابد. مهمتر اینکه ، خطر مرگ پس از بیش از چهار بار بستری در بیمارستان بدلیلDKA در ظرف شش سال در این افراد 30 درصد افزایش یافته است.
دکتر Fraser W. Gibb(از بخش علوم غدد و دیابت مرکز ادینبورگ در اسکاتلند) در ارائه ی نتایج این مطالعه را در نشست علمی انجمن دیابت آمریکا(ADA) 2015 اظهار داشت: مرگ بیمارانی با متوسط سنی 31سال پس از چند بار بستری شدن در بیمارستان بدلیل DKAبسیار شوک دهنده است، بسیاری از این افراد اغلب در خانه از علل نامشخصی می میرند، بنابراین به تلاش بیشتر برای مدیریت عوارض روانی و پزشکی در این گروه از جوانان در معرض خطر، نیاز است، همچنین انجام مطالعات بزرگتر آینده نگر، برای شناسایی بهتر خطر مرگ و میر در این افراد ضروری است.
محققان ویژگی های بالینیDKA ، تفاوت های بیمارانی که یک بار بدلیل DKAبستری شده اند را با بیمارانی که دفعات متعدد در بیمارستان بستری شده اند، عوامل پیش بینی کننده و نرخ مرگ و میربر اثر DKA را بررسی کردند.
دکتر گیب و همکارانش به صورت گذشته نگر، 298 بیمار بالغ مبتلا به دیابت نوع 1 را که بدلیل DKA در بیمارستان بستری شده بودند را از سال 2007تا 2014 شناسایی کردند( در مجموع 631 پذیرش).
آنها همچنین سوابق مرگ این بیماران را تا سال 2014 به دست آوردند. میانگین سن بیماران 32 سال بود و بیشتر این افراد، زمانیکه به بخش اورژانس بیمارستان بدلیلDKA منتقل شده بودند، بین 20 تا 40 سال سن داشتند.
بسیاری از بیماران (189 نفر: 63.4 درصد) تنها یک بار بدلیل DKAبستری شدند ، اما 27 نفر (9.1 درصد) بیش از چهار بار در بیمارستان برایDKA بستری شده بودند. هیچ مرگ و میری در زمان بستری در بیمارستان بدلیلDKA اتفاق نیافتاده بود.با این حال، 43 نفر (14.4 درصد) در طول حدود 5 سال پیگیری درگذشتند.دکتر گیب می گوید: زمان متوسط تا هنگام مرگ آنها 390 روز بود ، اما حدود یک چهارم از بیماران در عرض 2 ماه پس از آخرین بستری درگذشتند.
در این گروه 10 نفره که دو ماه پس از آخرین بستری درگذشتند، هشت نفر در خانه جان خود را از دست دادند. متوسط سن بیماران 41 سال بود و در پنج نفر از آنها علت مرگ “نامشخص” گزارش شده بود و در بیماران دیگر مرگ به دلیل حوادث قلبی عروقی، مسمومیت، عفونت، یا ترومبوآمبولی ریوی گزارش شده بود، این مرگ و میرها تا حدود زیادی پیش بینی نشده و احتمالا در بیشتر بیماران قابل پیشگیری بوده است.
از هر ده نفر که تنها به دلیل DKAدر بیمارستان بستری شدند حدود یک نفر (10.6 درصد) در طی 4.6 سال جان خود را از دست می دهد.
18.3درصد از بیمارانی که دو تا چهار بار بدلیل DKAدر بیمارستان بستری شده بودند، در طی 5 سال فوت کردند و 29.7 درصد از بیمارانی که بیش از چهار بار به دلیل DKAبستری شده بودند، در طی 6.4 سال (0.016P =)درگذشتند.
دکتر گیب تاکید کرد اگر چه مدت زمان پیگیری در بیمارانی با بیش از چهار بار بستری در بیمارستان کمی طولانی تر بود اما پس از تنظیم این فاکتور، هنوز هم خطر مرگ در این افراد دو تا سه برابر بالاتر بود. مقدار اوره ی پلاسمای بیمارانی که احتمال مرگ آنها در طول مدت پیگیری بیشتر بود، در زمان پذیرش در بیمارستان بالاتر بود(P <0.001)، این افراد مدت زمان بیشتری به دیابت مبتلا بودند (P = 0.004) و در زمان آخرینپذیرش خود بدلیل کتواسیدوز مسن تر بودند (P = 0.001). دانشمندان دریافتند:HbA1cو طبقه اجتماعیآنها با مرگ و میر ارتباطی نداشت.
عوامل مرتبط با افزایش قابل توجه خطر مرگ در طی پیگیری پس از بستری برای DKA شامل: مسائل روانی (نسبت شانس یا ORبرابر با 2.26) ، نوروپاتی محیطی(2.56 OR,) ، بیماری ایسکمیک قلبی(OR, 4.06)، مصرف بیش از حد الکل OR, 2.57))و پذیرش قبلی در بخش مراقبت های ویژه(OR, 2.46)بود.
دکتر گیب می گوید: با اینکه مرگ و میر بیماران بستری شده بدلیلDKA در مرکز آنها بسیار نادر بوده است، اما بالا بودن خطرمرگ در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با حملات متعدد کتواسیدوز پس از بستری شدن در بیمارستان و وقوع ناگهانی مرگ و میر در افراد جوان بر نیاز به تلاش های بیشتر در جهت مقابله با مسائل روانی و مدیریت عوامل خطر در این افراد تاکید دارد.
