خوابیدن نوزاد در کنار والدین چه خطراتی می تواند در بر داشته باشد و مهمترین عوارض آن چیست؟
سال‌هاست که روانشناسان و پژوهشگران در مورد خوابیدن نوزادان در کنار والدین و تختخواب آنها به توافق نظر نرسیده‌اند. برخی می‌گویند که لازم است در ماه‌های نخست، نوزاد کنار مادر خود بخوابد و برخی دیگر معتقدند این مسئله ممکن است سلامت نوزاد را به خطر بیندازد.
آیا خطرات ناشی از خوابیدن نوزاد در کنار پدر و مادر به این مزایا می‌ارزد؟
بر خلاف نظر برخی از روانشناسان، برخی دیگر به والدین هشدار می‌دهند که هیچگاه نوزاد را در کنار خود نخوابانند؛ چرا که نوزاد در معرض برخی خطرات جدی مثل خفگی قرار می‌گیرد. خوابیدن نوزاد در کنار والدین و روی تختخواب آنها در بین بسیاری از مردم رایج است. میزان خطراتی که می‌تواند نوزاد را در این زمینه تهدید کند، ارتباط کاملی با تجهیزات مربوط به خواب دارد؛ اینکه والدین از چه بالش و تختخوابی استفاده می‌کنند و …
فرهنگ‌های مختلف تفاوت‌های زیادی در این زمینه دارند و ممکن است در برخی از این فرهنگ‌ها خطر جدی نوزاد را تهدید نکند. منظور ما استفاده از تختخواب‌های نرم و بالش‌های نرم الیافی است که به هیچ وجه مناسب نوزادان نیستند و در حین خواب باعث خفگی آنها می‌شوند. تحقیقات نشان می‌دهد ۵۱۵ کودک زیر دو سال بر اثر خفگی در حین خواب، جان خود را از دست دادند. تمام این نوزادان و کودکان شب‌ها روی تختخواب والدین خود می‌خوابیدند.
۱۲۱ مورد از این موارد مربوط به چرخیدن پدر یا مادر در حالت خواب و افتادن روی نوزاد و مرگ او بوده است. بیش از ۷۵ درصد از موارد خفگی نوزادان زیر سه ماه، مربوط به خوابیدن آنها در کنار والدین بوده است. پژوهشگران می‌گویند که به هیچ وجه نباید کودکان زیر دو سال در کنار پدر و مادر و روی تختخواب آنها بخوابند؛ ولی عده‌ای که با این مسئله موافقند، می‌گویند والدینی که کودک خود را در کنارشان می‌خوابانند، با هوشیاری می‌خوابند و حواس‌شان هست که هیچگاه روی نوزادشان نیفتند و او را خفه نکنند. اما بعضی افراد هرگز نباید شب‌ها در کنار نوزادشان و در یک جا بخوابند.
ارتباط خوابیدن نوزاد در کنار والدین و سندرم مرگ ناگهانی نوزاد
بین سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) و خوابیدن نوزادان در کنار والدین رابطه مشخصی وجود ندارد. برخی می‌گویند حضور والدین خطر این سندرم را کاهش می‌دهد؛ زیرا مادر در طول شب چند بار برای شیر دادن به کودک از خواب بیدار می‌شود. مادر و پدر هر دو با حواس جمع‌تری می‌خوابند.
برخی دیگر معتقدند که این کار خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را افزایش می‌دهد. مرگ نوزاد ممکن است در اثر خطرات پنهان و نامشخص خوابیدن نوزاد در کنار پدر و مادر باشد. این خطران مخفی شامل:
خفگی نوزاد در اثر پیچیده شدن و گیر کردن در ملحفه خفگی نوزاد در اثر برگرداندن صورت روی بالش‌های بسیار نرم و یا پتوهای نرم و کاهش احتمال نفس کشیدن خفگی نوزاد در تختخواب‌های قاب‌دار که باعث می‌شوند نوزاد در حین خواب بخشی از بدنش از تخت آویزان شده و بین قالب گیر کند و دچار خفگی شود.
علاوه بر تمام این موارد، خوابیدن نوزادان در کنار والدین گاهی باعث می‌شود آنها با ترس و دلهره بسیار بخوابند و از داشتن خواب راحت شبانه محروم شوند. از طرفی، نوزادانی که همواره با مادر و یا پدر خود در یک تخت می‌خوابند، وابستگی بیشتری به آنها پیدا می‌کنند و برخی مشکلات به وجود می‌آید؛ مثلاً کودک تا مادر یا پدرش روی تختخواب نیاید، نمی‌خوابد.
چگونه می‌توان با اطمینان بیشتری همراه نوزاد روی یک تخت خوابید؟
اگر هنوز هم اصرار دارید که شب‌ها نوزادتان را کنار خودتان بخوابانید، برای اطمینان از سلامت او نکات زیر را حتما رعایت کنید:
همواره او را به پشت بخوابانید تا احتمال خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد کاهش یابد. هیچگاه در حالت خوابیده، سر نوزادتان را نپوشانید. سمت سر و پای نوزادتان چیزی نباشد که باعث گیر کردن سر او و خفه شدن نوزاد شود. فضای بین چارچوب تخت و تشک و بالش پر شود تا نوزاد با غلت زدن در فضای خالی بین آنها گیر نکند. نوزاد کوچک خود را تنها روی تختخواب خودتان رها نکنید.
