پس از طلاق چه عوارض و پیامدهایی منفی درگیر افراد مطلقه می شود و مهمترین آسیب های روحی و روانی آن کدامند؟
چرا بیشتر زوج‌های طلاق گرفته راه و رسم خداحافظی کردن جوانمردانه را نمی‌دانند.بیشتر زوج‌ها، راه‌و‌رسم خداحافظی کردن جوانمردانه را نمی‌دانند، همان‌طور که راه و رسم انتخاب کردن صحیح شریک زندگی و زیستن در کنارش را نمی‌دانسته‌اند و به همین خاطر طوری کینه یکدیگر را پس از طلاق به دل می‌گیرند که دشمنی‌شان گاهی حتی تا پایان عمر کش می‌آید.
از هر پنج ماشین عروسی که با دیدن‌شان ذوق می‌کنید و لبخند روی لب‌هایتان می‌نشیند، گذر صاحبان یکی سرانجام برای طلاق به محضر می‌افتد تا حلقه‌های نازک طلایی از انگشت‌هایشان بیرون بیایند و جدایی‌شان در دفترچه‌های هویت‌شان، ثبت شود و سرانجام از هم خداحافظی کنند.
.زوج گسسته از هم که به قول احادیث عرش را به لرزه در آورده‌اند تا منفورترین حلال خدا را انتخاب کنند، با انواعی از چالش‌ها مثل مشکلات اقتصادی، چند نقشی شدن، برچسب خوردن، انزوای اجتماعی و احساسات منفی مانند ترس شدید از تنهایی، افسردگی، گرایش به خودکشی خودسرزنشی و بی‌پناهی مواجهند.دردها اما فقط همین نیست، بدتر از همه این است که بیشتر زوج‌ها، راه‌و‌رسم خداحافظی کردن جوانمردانه را نمی‌دانند، همان‌طور که راه و رسم انتخاب کردن صحیح شریک زندگی و زیستن در کنارش را نمی‌دانسته‌اند و به همین خاطر طوری کینه یکدیگر را پس از طلاق به دل می‌گیرند که دشمنی‌شان گاهی حتی تا پایان عمر کش می‌آید.آنها علیه هم قشون‌کشی می‌کنند بستگانشان را تحریک می‌کنند، برای یکدیگر خط و نشان می‌کشند، رازهای دوران زناشویی و کمبود‌های هم را لو می‌دهند، دوستانشان را وادار می‌کنند میان خودشان یا طرف مقابل یکی را برای ادامه ارتباط صمیمانه انتخاب کنند و وای به روزی که فرزندانی داشته باشند، چون بچه‌ها بهترین وسیله برای انتقامجویی والدین ناشایست از هم، پس از طلاق هستند.
بچه‌ها خیلی وقت‌ها در جریان طلاق قربانی می‌شوند، والدین گاهی گروکشی‌شان می‌کنند یا آزارشان می‌دهند تا طرف مقابل را آزرده کنند یا هریک می‌کوشند تصویری ناخوش و حقیر از دیگری را در ذهن کودکشان نهادینه کنند و از یاد می‌برند که نیمی از هویت فرزندشان با پدر و نیمی با مادر تعریف می‌شود و آسیب زدن به تصویر ذهنی کودک از آنها، هویتش را مخدوش می‌کند و سلامت روانش را به خطر می‌اندازد.آدم‌ها طلاق می‌گیرند اما جدا شدنشان از هم، شبیه جدا شدن دو مسافر که چند ایستگاه زندگی را با یکدیگر سفر کرده‌اند و نخواسته‌اند همسفر بمانند نیست، آنها زخم خورده و آسیب‌دیده‌اند و به همین علت زخم می‌زنند و آسیب می‌رسانند و بی‌آن‌که برای درمان زخم‌هایشان تلاش کنند وارد زندگی مشترک بعدی می‌شوند یا زندگی مجردی را با دنیایی از رنج و خاطرات دردآور گذشته ادامه می‌دهند، مگر آن که برای کاهش عوارض منفی طلاق اقدامی کنند و دست‌کم به خودشان بقبولانند که پس از طلاق، زندگی آنها و طرف مقابل از هم جدا شده است و دشمنی، فقط حال خودشان را بدتر می‌کند.
روزنامه جام‌جم
