محققان بر این باورند ا که به احتمال قوی فقط 8.2 درصد از DNA انسان، کار مهمی در سلول های انسان دارد و یا به عبارت دیگر مهم می باشد. این در مقایسه با رقمی که در سال ۲۰۱۲ به واسطه گروهی دیگر از دانشمندان گفته شد فرق بسیار دارد. پروژه اخیر اعلام داشته است که 8.2% از ژنوم ما دارای عملکرد بیوشیمیایی است.
گروه تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد برای رسیدن به این ادعا و برای تشخیص اینکه چه فعالیت هایی در DNA اهمیت دارند و کدام یک بی اهمیت یا بی تاثیرند از تاثیر و غالبیت تکامل استفاده نموده اند. آن ها آن مقدار ژنوم انسانی را که از بوجود آمدن تغییرات در خود در خلال 100 میلیون سال تکامل پستانداران جلوگیری نموده اند را شناسایی کردند و اعلام داشته اند آن مقدار از DNA که در سالیان متوالی از دستخوش تغییر در امان مانده است به عنوان DNA مهم قلم داد می‌شود. به بیان دیگر آن مقدار از DNA که دارای عملکرد حیاتی و مهم می باشد در طی پروسه تکامل حفظ می شود. این ادعا بین عده کثیری از صاحب نظران از آن جهت که تعریف عملکرد بیوشیمیایی را بیش از حد گسترده فرض نموده اند و این که صرف رخ دادن یک تغییر در DNA لزوما باعث ایجاد یک نتیجه جدید نمی شود، مورد بحث بوده و همچنان این بحث بین صاحب نظران داغ می باشد وادامه دارد. این ایده تاکید دارد که برای توجیه عملکرد یک تغییر در ژنوم یا بروز نتیجه یک تغییر در بخش های از DNA باید ابتدا ثابت کرد که آن تغییر برای بقای گونه مهم است.
بیشتر محققان همیشه بر این باور بودند که تمام توالی DNA دارای نقش‌های مختلف زیستی بوده است، در حالی که نتیجه تحقیقات مقاله حاضر نشان می‌دهد نه تنها بخش کوچکی از کل DNA مهم است، بلکه این مقدار کم هم از نظر اهمیت زیستی با هم فرق دارند. به عنوان مثال نشان داده شده است که تنها حدود یک درصد از این 8.2% ژنوم عملکردی انسان مسئول ساخته شدن پروتئین هایی است که نقش حیاتی در بدن پستانداران ایفا میکنند و 7 درصد دیگر از DNA ژن های کنترل کننده و تنظیمی هستند. این ژن ها پروتئین هایی را کد می کنند که در نهایت مسئول روشن و خاموش کردن ژن هایی هستند که در پاسخ دادن به فاکتورهای محیطی در نقاط مختلف بدن دخیل می باشند.
Junk DNA یا DNA بی مصرف در واقع باقیمانده تکاملی ژنوم است که طی پروسه های کد شدن بخش های مختلف DNA دستخوش تغییرات شده و طی ادوار تکاملی مختلف ثابت نمانده است. با مقایسه ژنوم گونه های مختلف پستانداران دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که ژن های مسئول کد کردن پروتئین هایی که عملکرد تنظیمی دارند بیشتر حفظ شده اند. این پدیده بین پستانداران مختلف کاملا مشابه می باشد. نتیجه تحقیقات حاضر حاکی از آن است که ژنوم عملکردی انسان مانند خیلی از پستانداران دیگر نظیر موش با اینکه جدایی تکاملی بسیار زیادی با هم دارند اما مشابه هم هستند و توسط اعمال متقابل انتخاب طبیعی و جهش، حفظ شده و به تکامل کنونی خود رسیده اند.
یکی از محققین اصلی این پروژه پروفسور پونتیگ نقش DNA بی مصرف یا همان Junk DNA را همانند کلیدهای متعدد برای روشن و خاموش کردن یک چراغ فرض نموده است. در این فرض لازم نیست لزوما تمامی کلید ها (ژن ها) برای روشن یا خاموش شدن آن چراغ سالم باشند.
