اما اگر نمی‌خواهید پاسخ سوال‌های فرزندتان، مثل نوشداروی بعد از مرگ سهراب، دیر به او برسد یا اینکه پاسخی اشتباه و گمراه‌کننده را خارج از خانه برای سوال‌هایش پیدا کند، باید خودتان آستین‌ها را بالا بزنید و گاهی به خواسته او و گاهی داوطلبانه برخی موضوعات را برایش شرح دهید. ما در این مطلب، چهار اسمشو نبر مهمی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان به دنبال یافتن پاسخی برای‌شان هستند را با شما مطرح کرده‌ایم و به شما می‌گوییم چطور باید در مورد آنها با فرزندتان صحبت کنید.
اسمشو نبر‌های زناشویی
اگر فرزند شما که سال‌های آخر دبستان را می‌گذراند، با سوال‌هایی در مورد رابطه زناشویی و آینده بعد از ازدواج سراغ شما آمد، باید با یک پیش‌فرض بسیار مهم آماده جواب دادن به سوال‌هایش شوید. پیش‌فرض شما باید میزان رشد و بلوغ ذهنی فرزندتان باشد. از یاد نبرید سن، همیشه معیار درست و دقیقی برای قضاوت نیست و فرزند شما با وجود پا گذاشتن به دوران نوجوانی، ممکن است از بلوغ فکری پایینی برخوردار باشد. به همین دلیل پیش از پاسخ دادن به سوال‌هایش، قدرت درک او را در نظر بگیرید.
اصل دوم برای صحبت کردن در این موارد، دادن اطلاعات لازم و کافی است. اگر مبهم و سربسته با فرزندتان صحبت کنید و سوال‌هایش را بی‌جواب بگذارید، او برای دریافت اطلاعات سراغ منابع دیگری مثل دوستان یا اینترنت می‌رود و بعید نیست در جریان این جست‌وجو، اطلاعاتی را به دست بیاورد که برای سن و شرایطش نامناسب باشد یا راهنماهای نامناسب، اطلاعات نادرستی را به او دهند. پس بپذیرید شما میتوانید بهترین گزینه برای پاسخ دادن به سوالات فرزندتان باشید و به جای طفره رفتن به دنبال بیان درست موضوع باشید.
اصل سوم برای پاسخ دادن به این سوالات، دادن جواب‌های لازم و کافی است. زیاده‌روی نکنید و نگذارید اطلاعات سرریز کنند. اصل آخر هم که مثل همیشه، باز گذاشتن راه گفت‌وگوست. با آرامش با فرزندتان صحبت کنید و به او بگویید اگر باز هم سوالی برایش مطرح شد، شما آماده پاسخ دادن به آن هستید.
اسمشو نبر‌های عاشقانه
فرزند شما شاید هنوز معنای دقیق عشق را نداند و آنقدر در این مورد بی‌تجربه باشد که هر احساسی را با عشق اشتباه بگیرد؛ اما چه فرزند شما واقعا عاشق شده باشد، چه در مورد این احساس از دوستانش شنیده باشد، شما نباید در برابر سوال‌هایی که در این زمینه می‌پرسد سکوت کنید یا به‌خاطر به زبان آوردن این واژه، او را سرزنش کرده یا شرمنده کنید. وقتی در مورد این احساس با کنجکاوی یا شرم از شما سوال می‌کند، دستپاچه نشوید و او را دست به سر نکنید.
مهم نیست که فرزند شما پنج ساله است یا ۱۵ ساله، شما باید در هر سن با توجه به قدرت درک او به سوالاتش پاسخ دهید. اگر فرزند شما هنوز به سن مدرسه نرسیده، نیازی نیست که برای پاسخ دادن به این سوال وارد جزئیات شوید. باید با کلمات و جملاتی ساده، دوست داشتن و دلیل شکل گرفتن این احساس را برایش شرح دهید اما اگر با یک نوجوان طرف هستید باید پیش از آنکه شروع به صحبت کنید، مثل یک شنونده خوب و بی‌قضاوت، حرف‌هایش را بشنوید، به سوالاتش با جزئیات بیشتری پاسخ دهید و برای ایجاد صمیمیت بیشتر در خلال صحبت‌های‌تان نظر او را هم بپرسید.
