یک شیوه ساده برای اطلاع از بیماری دیابت در بین بومیان استرالیا که در مناطق محروم هستند که مراکز بهداشتی در دسترشان نیست ، معرفی شد.
دکتر جولیا مارلی محقق این پژوهش می گوید: در حال حاضر آزمون تشخیص دیابت برای کسانی که در مناطق دور از مراکز بهداشتی زندگی می کنند، بسیار وقت گیر و غیرکارآمد است، این یافته ها می تواند سرعت این روند را افزایش دهد.
دکتر مارلی می گوید: تاخیر در تشخیص تا حدی به خاطر استفاده از الگوریتمی است که متکی بر ارزیابی مقدار قند خون است و اگر نتایج مشابه باشد، یک آزمایش تحمل گلوکز خوراکی انجام خواهد شد.
تیم دکتر مارلی عدم ابتلا به دیابت را در 255 بومی استرالیا بین سپتامبر 2011 تا نوامبر سال 2013 تایید کردند. همه ی این افراد 17 سال و بیشتر سن داشتند و در شش سایت مراقبت های بهداشتی اولیه در کیمبرلی در منطقه ی غرب استرالیا مورد ارزیابی قرار گرفتند.
سپس آزمون استاندارد قند و همچنین ترکیبی از آزمایشات روتین(POC) و آزمون HbA1cبرای این افراد انجام شد.
ظرف مدت هفت روز، نتایج قطعی با استفاده از آزمون HbA1cبدست آمد. بومیان استرالیا نیز بیشتر برای شرکت در یک آزمون پیگیری پس از یک نتیجه ی غیرطبیعی اولیه مراجعه کردند. آزمون HbA1cنسبت به آزمون استاندارد قند ، دیابت را در افراد بیشتری شناسایی نمود.
محققان می گویند: هشت نفر که به اشتباه توسط الگوریتم گلوکز، غیردیابتی معرفی شده بودند توسط این آزمایش مبتلا به دیابت تشخیص داده شدند(چهار نفر با استفاده از آزمونHbA1c و چهار نفر با آزمون تحمل گلوکز خوراکی که به طور معمول درخواست نمی شد).
این مطالعه نشان می دهد که اتخاذ الگوریتم کیمبرلی و آزمون HbA1cممکن است فرآیند آزمایش را در افرادی که دیابت در آنها قبلا تشخیص داده نشده است، ساده تر کند و تشخیص بیماری را در بومیان و دیگر جمعیتهای دورافتاده ی در معرض خطر بالا، در استرالیا و در سایر مناطق جهان سریعتر و دقیق تر نماید.
یافته های این مطالعه در مجله پزشکی استرالیا the Medical Journal of Australiaمنتشر شد.
منبع : diabetestma.org
