بهتر است همیشه حواستان به تنهاشدن و منزوی شدن فرزندتان باشد و از دوری کردن وی از والدین و علاقه وی به تنهایی پیشگیری کنید!
هانیه رضایی اظهار کرد: پدر و مادر همواره فرزند خود را دوست دارند و عشق‌شان ذاتی است، ولی این به تنهایی برای فرزندان کافی نیست؛ چرا که فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند و هرچه بزرگ‌تر می‌شوند انتظارات و نیازهای‌شان نیز نمایان‌تر می‌شود، از این رو اگر پدر و مادر به درستی آن‌ها را درک نکنند و علاوه بر در نظر نگرفتن نیازهای عاطفی و مادی محدودیت‌های بیش از حد نرمال برای‌شان مقرر کنند نارضایتی فرزند نیز آغاز شده و حتی ممکن است به تدریج تبدیل به تنفر شود.
این روان‌شناس ادامه داد: علت دیگر دوری فرزند از والدین تأثیرپذیری از شرایطی است که والدین فراهم می‌کنند، همان طور که کودکان از محیط بیرون تأثیر می‌پذیرند شرایط و جو منزل هم بر آن‌ها مؤثر است، خیلی از والدین با بحث و جدل و ایجاد استرس‌های متوالی در منزل فرزند را تحت فشار روحی قرار می‌دهند، به همین خاطر فرزندان نمی‌توانند به درستی بر درس یا فعالیت‌های مفید خود تمرکز کنند و به محیط بیرون و احیاناً به دوستان ناباب و انواع ناهنجاری‌ها روی می‌آورند.
وی افزود: همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند تا فرزند خود را در تنگنا ببینند و با اهانت و بی‌حرمتی به والدین پدر و مادرشان را اشخاصی خودخواه و بدون ملاحظه بخوانند، این در حالی است که شاید راه‌حل درمان آن از نظر برخی آسان به نظر برسد ولی زمان‌بر است؛ چرا که برای برقراری عاطفه و محبت دوباره با کودکان نیازمند تحمل صبر زیاد است و والدین باید همواره صبور باشند، به فرزندان خود عشق بورزند، برای آن‌ها وقت بگذارند و درک‌شان کنند.
رضایی تصریح کرد: در حقیقت والدین باید به صحبت‌های فرزندان‌شان به طور دقیق گوش دهند آن‌ها را تشویق کنند تا از دوستان ناباب خود دوری کرده و در این مسیر از هیچ کمکی فروگذار نباشند، به علاوه والدین باید فرزندان خود را در پیشرفت‌های درسی و نیل به اهداف‌شان یاری دهند و شرایطی فراهم کنند تا رشد شخصیتی آن‌ها تکامل‌یافته به جهتی مثبت نیل پیدا کند.
(ایسنا)
