آیا فرززند اول خانواده بودن مزیتی برای وی به حساب می آید و از لحاظ هوشی و ذهنی فرقی میان وی و دیگر فرزندان خانواده وجود دارد؟
بچه بزرگ خانواده بودن بهتر است یا بچه آخر؟ اصلاً اینکه بچه چندم خانواده باشیم موضوع قابل اهمیتی است؟ فکر می کنید اینکه بزرگ ترین یا کوچک ترین باشیم تأثیری بر آینده و زندگی ما دارد؟
یکی از چالش ها و مسائل همیشگی در میان اغلب خانواده ها انتخاب روش های تربیتی متفاوت برای فرزندان است. به عنوان مثال این تصور وجود دارد که فرزندان ارشد با سخت گیریهای بیشتری مواجه می شوند یا فرزندان کوچک اغلب وابسته و لوس هستند. اگر جزء افرادی هستید که گمان می کنند گزاره هایی از این دست نشأت گرفته از تصورات قالبی ماست کاملاً در اشتباه هستید، به این دلیل که فرزند بزرگ یک خانواده تفاوت فاحشی از نظر ویژگی های شخصیتی با خواهرها و برادرهای کوچک تر از خودش دارد.
در همین راستا، بسیاری از پر فروش ترین کتاب های روان شناسی شخصیت به این نکته اشاره کرده اند که چندمین فرزند خانواده بودن به شدت بر هوش، قوای شناختی، نحوه تصمیم گیری و به طور کلی آنچه که قرار است در آینده بشویم اثر گذار است. البته این ادعا ها هیچ گاه به صورت 100 درصدی از سوی دانمشندان مورد تأکید قرار نگرفتند. با این حال، دو تن از شاخص ترین روان شناسان یعنی فروید و آدلر معتقد هستند، بزرگ ترین و کوچک ترین فرزند یک خانواده همیشه در حال تلاش و مبارزه برای بهترین بودن هستند؛ طبیعتاً این موضوع سلامت جسم و روح این دو گروه را تحت تأثیر قرار می دهد. به همین دلیل فروید و آدلر می گویند: فرزندان وسط همیشه سالم تر، سهل گیر تر و یاغی تر از خواهران و بردران خود هستند.
بنا بر گفته های آدلر، فرزند ارشد احساس مسئولیت پذیری و نگرانی بیشتری در قبال والدین خود دارد، این در حالی است که بچه های بعدی روحیه یاغی گری و اجتماعی بیشتری دارند. برخی مطالعات دیگر نشان داده اند، فرزند ارشد از هوش بالاتری برخوردار است، موضوعی که نشأت گرفته از تلاش خانواده ها برای تشویق اولین فرزندشان نسبت به انجام کارهای خلاقانه است. تلاشی که به تدریج و با تولد فرزندان دیگر کمتر و کمتر می شود. بنابراین، اگر بخشی از تفاوت های میان فرزندتان را بزرگی یا کوچکی آنها نسبت می دهید اشتباه نمی کنید. احتمالاً بزرگ ترین فرزند شما منطقی تر، مسئول تر و حتی با هوش تر است.
منبع medicalnewstoday
انتهای پیام
