داروهای اعصاب و روان برخلاف باورهای رایج در بین افراد مختلف اعتیادآور نیستند و نمی توانند افراد را درگیر و وابسته به خود کنند
سمیه معتضدیان بیان داشت:اعتیاد به شرایطی گفته می شود که فرد با مصرف ماده ای دچار علایم تحمل به دارو می شود یعنی به مرور، مقدار قبلی ماده موثر نیست و فرد ناگزیر می شود برای داشتن احساس خوشایند قبلی، دوز دارو را بالا ببرد.
وی ادامه داد: این حالت در مورد هیچیک از داروهای روانپزشکی مصداق ندارد مگر در دسته داروهای آرام بخش مانند کلونازپام، آلپرازولام، دیازپام ، لورازپام و دیگر داروهایی که در این دسته قرار دارند، که ممکن است بعد از مدتی بی خوابی و اضطراب بیمار به مقدار قبلی دارو پاسخ ندهد و فرد ناگزیر به افزایش میزان دارو شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی فساگفت:ازطرف دیگر، فرد معتاد در صورت کنار گذاشتن ماده مخدر دچار علایم آزاردهنده ای می شود و همین امر موجب می شود که به دنبال مصرف دوباره ماده مخدر باشد.
معتضدیان بیان کرد:اگرچه داروهای روانپزشکی را به دلیل علائم ناشی از کنار گذاشتن ناگهانی دارو، نباید به یک باره قطع کرد، اما این علایم به گونه ای نیست که فرد را برآن دارد برای تسکین به مصرف دوباره دارو روی بیاورد و علاوه بر آن قطع تدریجی دارو زیر نظر پزشک هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کند.
این پزشک متخصص گفت:از دیگر ویژگی های اعتیاد این است که فرد زمان و انرژی زیادی برای به دست آوردن ماده مخدرمی گذارد و بسیاری از فعالیت های اجتماعی و شغلی اش در نتیجه مصرف مواد آسیب می بیند.
او افزود:چنین شرایطی در مورد داروهای اعصاب و روان مصداق ندارد و بر عکس هدف از تجویز این نوع داروها افزایش کارایی فرد است.
وی ادامه داد:گاهی بیماران بیان می کنند که اگر داروهای اعصاب و روان اعتیاد آور نیستند پس چرا اگر آنها را مصرف نکنیم علایم بیماری مجدد باز می گردند، در این مورد باید گفت این داروها همانند داروهای کنترل کننده فشار خون عمل می کنند و همان گونه که در صورت قطع داروی فشار خون، بیمار دچار افزایش فشار خون می شود با قطع این داروها غیر از مواردی که پزشک توصیه می کند علایم روانپزشکی بیمار ممکن است عود کند.
ایرنا
