۱) نوزادان نارس، آهن در ماههای آخر از بارداری در بدن ذخیره می شود.
۲) نوزادانی که با وزن کم متولد می شوند هرچند که نارس نبوده و به موقع به دنیا آمده باشد
۳) نوزادانی که مادران آنها در طول بارداری تغذیه ای ضعیف داشته باشند.
۴) نوزادانی که مادران آنها در طول دوره بارداری دچار دیابت هستند.
نوزادانی که از شیر خشک یا شیر مادر استفاده می کنند، ذخیره آهن از ۴ تا ۶ ماهگی به اندازه کافی در بدن آنها باقی می ماند. اما از این سن به بالا کاهش ذخیره آهن شروع می شود. به خاطر داشته باشید زمانی که آهن در بدن نوزاد ذخیره شد، ممکن است به تدریج تحلیل رود. این مسئله یکدفعه اتفاق نمی افتد. نوزادانی که در موعد مقرر به دنیا آمده باشند و از سلامتی کامل برخوردار بوده و از شیر خشک تغذیه می کنند به ندرت در خطر ابتلا به فقر آهن و کم خونی قرار می گیرند. در شیر خشک به مقدار کافی آهن یافت می شود. نوزادانی که در موعد مقرر به دنیا آمده باشند و از سلامتی کامل برخوردار بوده و از شیر مادر تغذیه می کنند نیز به ندرت مبتلا به کم خونی می شوند به ویژه نوزادانی که خوردن غذاهای جامد را قبل از ۶ ماهگی آغاز نمی کنند.
تغذیه زودتر از موعد نوزادان بوسیله مواد غذایی جامد ممکن است حجم آهن و هموگلوبین خون را در نوزادان به تعویق بیاندازد این مسئله بیشتر اوقات مربوط به نوزادانی می شود که از شیر مادر تغذیه می کنند. اگر نوزاد از شیر مادر تغذیه می کند، تا سن ۶ ماهگی تمام آهن مورد نیاز بدن او تامین می شود.
بیشتر نوزادانی که از طریق شیر مادر تغذیه می کنند به آب، ویتامین ها و آهن اضافه تا ۴ یا ۶ ماه اول نیاز ندارند. شیر انسان تمام این مایعات و مواد مغذی را فراهم می کند. در سن ۶ ماهگی شما باید تغذیه غذاهای مخصوص نوزاد که شامل آهن است را آغاز کنید. متخصص مخصوص نوزادان ممکن است در صورت نیاز مصرف ویتامین دی و مکمل های آهن را برای نوزاد تجویز کند.
