ریختن اب دهان در خیابان کاری بسیار ناشایست و ناپسند است و نقض قوانین شهرنشینی به شمار می آید.
وقتی در مورد قانون و حقوق صحبت می‌شود، ذهن ما سراغ حقوقی می‌رود که از مسئولان انتظار داریم. حقوقی که بر رعایت دقیق آنها اصرار می کنیم و به هیچ عنوان اجازه نمی دهیم که هیچ کدام ، از این حقوق از اما ضایع شود.
اما تا بحال به این فکر کرده‌ایم که ما هم در جامعه و شهر خود وظایفی داریم و موظفیم آن را رعایت کنیم.
جامعه‌ی شهری ، نیازمند وجود قوانین، مقررات و قواعدی است که روابط تجاری، شهرسازی و حتی مسائل خانوادگی را در نظر گرفته و ضوابطی را برای آن ایجاد کرده است.
از این رو حقوق شهروندی که موضوع آن چگونگی روابط مردم در شهر، حقوق و تکالیف آنان در برابر یکدیگر است، برای بهبود روابط بین شهروندان در نظر گرفته شده است.
*پس شهر ما خانه ما چه می شود؟!
گاهی‌اوقات پیش آمده افرادی را می‌بینیم که با حسرت به زیبایی‌های برخی شهرهای دیگر کشورها می‌نگرند و از تمیزی و زیبایی آن شهرها و آداب و رسوم آنها می‌گویند.
حتی افرادی که خودشان آنچنان پایبند به رعایت حقوق شهروندی نیستند از زیبایی و تمیزی این شهرها به نیکی یاد می کنند.
*ریختن آب دهان در خیابان ، کاری ناپسند!
رعایت حقوق شهروندی احترام به خودمان است.
اگر خانواده ها از کودکی به فرزندان خود همین مسئله ای به ظاهر کوچک مانند نریختن آب دهان در خیابان را بیاموزند و آموزش و پرورش و مدارس کشور هم آموزش را شروع کنند می توان امیدوار بود که در چند سال اینده شاهد این حرکت بسیار زشت در برخی معابر نباشیم.
ریختن آب دهان در خیابان نمونه کوچکی از زیرپا گذاشتن حقوق شهروندی است که مرجعی هم برای رسیدگی به این عمل وجود ندارد.
همیشه نمی توان همه مشکلات جامعه را به گردن دولت، شهردار، پلیس و این اداره و آن اداره انداخت.این بار باید این مشکل را خود به گردن بگیریم!
و بپذیریم که عملکرد ناشایست ما باعث بوجود آمدن این رفتار شده است .وقتی برخی بزرگترها در مقابل چشم کودکان ، آب دهان خود را در خیابان می اندازند فرزند نیز این کار را ناخواسته می‌آموزد.
کودکان آنچنان که باید خوب و بد را تشخیص نمی‌دهند و هر رفتاری که پدر و مادر آنها نمایش می دهند را می‌پذیرند و فکر می‌کنند آنها رفتاری صحیح انجام می دهند.پس باید این فرهنگ سازی از خانواده شروع شود.
دکتر قرایی مقدم، جامعه شناس درخصوص ریختن آب دهان در خیابان می‌گوید: این رفتار مربوط به نوع پرورش خانوادگی می باشد و تذکراتی که به این افراد داده نشده است برخلاف بسیاری از کشورها که برای ارتکاب این رفتار ناشایست جریمه در نظر گرفته اند.
با این وجود هنوز در کشور ما به این موضوع توجه خاصی نمی‌شود و جریمه‌ای هم برای آن در نظر گرفته نشده است.
قانون گذاران کشور باید برای این رفتار زشت عواقبی مثل جریمه عبور از چراغ قرمز و صحبت کردن با موبایل هنگام رانندگی و … در نظر بگیرند.
*رسانه‌ها می توانند چراغ خاموش، این رفتار را کمرنگ کنند
برای فرهنگ‌سازی باید از کتاب های درسی شروع کرد و رادیو و تلویزیون هم برنامه هایی در این مورد به نمایش بگذارند، تا در طول زمان مردم یاد بگیرند و بپذیرند این رفتار نقض حقوق شهروندی است.
*رفتار خانواده، اولین قدم برای اصلاح
خانواده مهمترین نهاد اجتماعی است و اگر حق دیگری را ضایع نکند فرزندان نیز رعایت حقوق شهروندی را می‌آموزند.
البته در کنارتدوین و به روز نمودن قوانین لازم از سوی قانون گذار و سازمان‌های مسئول، مجریان آن نیز می‌بایست نسبت به نهادینه کردن فرهنگ شهر نیشنی و حقوق متناسب با آن اقدام کنند.
همچنین رسانه‌ها ، روزنامه ها و غیره نیز نقش پر رنگی در این میان دارند.
زندگی در شهرهای بزرگ نیازمند رعایت حقوق دیگران بعنوان یکی از اصول اولیه شهرنشینی است که در صورت عدم رعایت آن زندگی جمعی بی معنا خواهد بود.