در زمینه قضاوت در مورد خودمان چه میزان توانا هستیم و آیا تا به حال این کار را کرده ایم؟
همه‌ی ما در طول روز، بارها خود را در مقام قضاوت می‌نشانیم و تجربیاتمان، دیگران و خودمان را قضاوت می‌کنیم: این خوب است و آن بد. اگر همه چیز خوب پیش برود، بیشترِ قضاوت‌های‌مان جنبه‌ی مثبت خواهند داشت. ولی هرچه بیشتر در بحر قضیه فرو برویم و جزئیات‌ش را کنکاش کنیم، بیشتر از همه‌چیز بدمان می‌آید، از تجربیاتمان، دیگران و خودمان متنفر خواهیم شد.
در شبکه‌های اجتماعی و دنیای آنلاین، کامنت‌های دیگران یا صفحات مختلف را «لایک» می‌کنیم. فیلم‌ها، رستوران‌‌ها و آلبوم‌های موسیقی را تأیید یا رد می‌کنیم. این نحوه‌ی بینش نسبت به دنیا، در فرآیند تفکر ما تنیده شده‌است.حالا چه اتفاقی می‌افتد، اگر تمام این قضاوت‌ها را -چه خوب و چه بد- کنار بگذاریم؟چه اتفاقی می‌افتد اگر صرفاً چیزی را، بدون قضاوت کردنش، تجربه کنیم؟
خب، بیایید این را امتحان کنیم: همین جایی که هستیم بنشینیم و فکرش را نکنیم که حالا این خوب هست یا بد؟ فقط گذر زمان را مشاهده کنیم. راجع به کیفیت تعریف‌شده‌اش در ذهنمان فکر نکنیم. فقط تجربه‌اش کنیم. این احساسات، تنها پدیده‌هایی در جهان هستند که بدون قصد خوب و یا بد بودن رخ می‌دهند. فقط اتفاق می‌افتند، همین! این لحظات،«برای» ما و «بخاطر» ما اتفاق نمی‌افتند. اتفاق می‌افتند، چون اصلاً ما را به حساب نمی‌آورند، آن هم به عنوان مرکز و محور تمام کائنات!
آنچه که در زمان خشم، سرخوردگی، ناامیدی و احساسات ناراحت‌کننده‌ای از این دست می‌توانیم درک کنیم، آن است که در حقیقت در آن لحظه داریم تجربیاتمان (دیگران و خودمان) را بر اساس آنچه که ما مطلوب می‌دانیم، قضاوت می‌کنیم. آن‌که آن‌ها طبق خواسته و مطلوب ما «خوب» هستند یا نه. ولی اصلاً از خودمان پرسیده‌ایم که چرا من باید مرکز تمام عالَم باشم؟! پس آن فرد دیگر چه؟! تمام افراد و اجزای دیگر جهان چطور؟! اگر این خودمحوری را کنار بگذاریم، دیگر دلیلی برای سرخوردگی بای نمی‌ماند. تجربیات، تنها رخ می‌دهند، و کاری به کار من نخواهند داشت! آن‌ها در حقیقت خوب یا بد نیستند، فقط رخ می‌دهند که وجود داشته‌باشند.
البته این چیزی نیست که همواره قدرت‌ش را داشته باشیم که انجامش دهیم و به مسائل از این زاویه نگاه کنیم. بخشی از انسان بودن ما، همین تجربه در قضاوت کردن است. این به خودی خود خوب هم هست. این نوشته فقط خیلی دوستانه دارد پیشنهاد می‌کند تنها برخی از اوقات، حس قضاوت‌مان را کنار بگذاریم و آنچه را که پیش می‌اید تجربه کنیم. حداقل برای اینکه تجربه کنیم نگاه از این زاویه، چه حال و احساسی خواهد داشت و یاد بگیریم با این نوع نگاه هم کنار بیاییم!
