دوستی های مجازی و اینترنتی آخر و عاقبت خوشی ندارند و موجب سرخوردگی و ناراحتی های روحی در افراد خواهند شد.

یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی گفت: در مقطع زمانی ممکن است که دوستی‌های مجازی ادامه داشته باشد اما در نهایت هیچ کدام به موفقیت نمی‌رسند و به قطع ارتباط و شکست می‌انجامد.

ناهید دیناروند، در گفت‌وگو با خبرنگار سینا، درباره ایجاد دوستی‌های اینترنتی و روابط دختران و پسران در فضای مجازی همچنین اثرات این نوع ارتباطات بر زندگی افراد گفت: این دوستی با همان سرعتی که اتفاق می‌افتد با همان سرعت نیز از بین می‌رود و مانند حبابی است که بر روی آب تشکیل می‌شود به شکلی که در ظاهر بسیار پر جذبه و وسوسه انگیز اما به شکست منتهی می‌شود.

وی ادامه داد: دوستی‌های مجازی به دلیل فرهنگ سازی کشورهای غربی در کشور ما اتفاق افتاده است و ارتباطات سنتی کنار گذاشته شده است.

بنای دوستی‌های مجازی بر پایه بی صداقتی است
دیناروند با بیان این‌که دوستی‌های مجازی مانند چهره به چهره نیست که افراد یکدیگر را از لحاظ روابط بشناسند و فقط به سیستم‌های نرم افزاری محدود می‌شود، افزود: شاید بتوان گفت یک درصد از گفتار در میان افراد در فضای مجازی و چت به واقعیت نزدیک باشد به این دلیل که فضا مجازی و غیرواقعی است.

وی ادامه داد: زمانی که کودکی در حال انجام بازی کامپیوتری است شخصیت‌های بازی و قهرمان‌های آن را واقعی می‌داند درصورتی که اینگونه نیست؛ درباره دوستی‌های مجازی نیز به همین شکل است پس دوستی‌های مجازی در مقطع زمانی ممکن است که ادامه داشته باشد اما در نهایت هیچ کدام به موفقیت نمی‌رسد و به قطع ارتباط و شکست می‌انجامد.

تلاش برای ایجاد شناخت رو در رو به وسیله خانواده‌ها
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی با تاکید بر این‌که خانواده‌ها باید الگوهای سنتی و فرهنگی ناب خود را که باعث استحکام زندگی می‌شود را آموزش دهند، اظهار کرد: اگر دوستی مجازی نیز شکل بگیرد باید در محیط خانواده بررسی و درباره آن تحقیقات انجام شود به شکلی که پدر و مادر با فرد چهره به چهره گفت‌وگو کنند همچنین شرایط سنی، تحصیلات و سطح فرهنگی خانواده‌ها بررسی شود.