رضایتمندی خانواده ها شرط اصلی برای تشویق آنان به فرزندآوری است و تا زمانی که از وضع زندگی راضی نباشند به زاد و ولد روی نمی آورند.
بدون اغراق یکی از خواست های همیشگی بشر، تمایل او به حفظ بقا و استمرار نسل است. خواسته ای که تنها راه برآورده کردن آن تولد یک نوزاد است، نوزادی از جنس خودمان که با ورودش بسیاری از معادلات از پیش ساخته و موجود در زندگی ما را تغییر می دهد. موجودی که علی رغم کوچک بودنش چنان قدرتی دارد که می تواند بالاترین لذت ها را در دنیا نصیب والدینش بکند یا بالعکس موجب خستگی بیش از حد آنها بشود. نظر شما در این مورد چیست؟ فکر می کنید خانواده هایی که بچه دارند شادتر هستند یا زوج هایی که هنوز تصمیمی برای بزرگ تر کردن خانواده شان ندارند.
علی رغم تصور کلیشه ای بسیاری از ما مبنی بر اینکه بودن یک بچه در خانواده شادی و نشاط را برای اعضای آن به ارمغان می آورد، بچه داری می تواند موجب ناراحتی و حتی افسردگی والدین بشود. در چند سال با پدیده جهانی تک فرزندی در سراسر دنیا مواجه هستیم، مسئله ای که توجه دانشمندان را بدین موضوع جلب کرد که چرا زنان و مردان علاقه ای به باروری مجدد ندارند؟ اگرچه عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی از جمله تغییر شرایط زنان در عرصه اجتماعی بر رشد این پدیده تأثیر شگرفی گذاشته است، اما مهم ترین عامل این رخداد جهانی را می توان به حالات روحی پدران و مادران نسبت داد.
در واقع، اگر زنان و مردان بچه دار شدن را تجربه ای مثبت توصیف کنند به احتمال زیاد علاقه بیشتری برای تجربه دوباره این حس خوشایند خواهند داشت. در طرف مقابل، اگر آنها تجربه چندان خوبی از بچه دار شدن نداشته باشند تمایلی هم به بزرگ کردن دو بچه از خودشان نشان نمی دهند و سیستم تک فرزندی را انتخاب می کنند. اذعان به چنین مدعایی در حالی است که بنا بر یافته های به دست آمده، 70 درصد والدین پس از داشتن اولین فرزندشان به شدت احساس ناراحتی می کنند و شاد بودن را به دست فراموشی می سپارند. بر این اساس، اغلب والدین دو سال ابتدایی تولد را فاجعه بار ترین دوران بچه داری خود توصیف می کنند؛ دورانی که موجب می شود آنها حداقل تا 10 سال به فکر بچه داری مجدد نباشند.
بنابراین، هر چند تصمیم به بچه آوری پدیده چند وجهی و پیچیده است که عوامل بیشماری در آن نقش بازی می کنند، ولی شادی و احساس رضایت پس از آمدن اولین بچه مهم ترین عامل برای بزرگ کردن خانواده است. پس اگر جامعه ای به دنبال افزایش نرخ زاد و ولد است بیش و پیش از هر چیز باید میزان رضایت والدین پس به دنیا آمدن اولین فرزند را در نظر بگیرد، فرزندی که نه تنها سرنوشت خانواده خودش بلکه سرنوشت جامعه ای را می تواند تغییر دهد.
منبع medicalnewstoday
انتهای پیام
