بهتر است فرزندتان را محبت و نوازش کنید و از مقایسه کردن وی با دیگر همسن و سالان و همچنین امر و نهی و زورگویی به وی بپرهیزید.
مرضیه نوروزی: در بیشتر موارد برای والدینی که صاحب بیش از یک فرزند هستند این مساله پیش آمده که ویژگی‌های شخصیتی کودکان در مواردی شبیه به هم و در مواردی متفاوت با یکدیگر است و گاها شاید یکی از بچه‌ها بیش از کودک دیگر، نافرمانی و لجبازی می‌کند و در برخورد با خواهر و برادر بزرگ‌تر خود رفتار مناسبی ندارد و این درحالی است که شما پدر و مادر گرامی معتقد هستید از لحاظ محبت فرقی بین فرزندانتان قائل نمی‌شوید و این سوال ذهنتان را درگیر کرده که چرا فرزند پسر یا دختر شما شبیه خواهر یا برادرش که شخصیتی آرام دارند، نیست.
دکتر حامد محمدی کنگرانی، روانپزشک و مشاور خانواده در پاسخ به این سوال گفت: «اولین نکته‌ای که والدین باید به آن توجه داشته باشند این است که از مقایسه رفتارها و ویژگی‌های شخصیتی کودکتان با هم اجتناب کنند و این واقعیت را بپذیرند که هر کدام از کودکان شخصیت منحصربه‌فرد خود با ویژگی‌های رفتاری خاص خود را دارد و نباید انتظار داشت که شبیه به هم رفتار کنند. مثلا اگر دختر بزرگ خانواده فرزندی آرام است دلیل بر این نمی‌شود که حتما فرزند دوم هم شخصیت آرامی داشته باشد.»
وی در ادامه افزود: «به والدینی که دارای چند فرزند هستند و یکی از کودکان برخورد مناسبی با خواهر یا برادر خود ندارد و نافرمانی می‌کند، پیشنهاد می‌شود کودک را در انجام کارها مشارکت بدهند و به نوعی به او مسئولیت انجام برخی کارها را بسپارند و سعی کنند هر کاری که می‌خواهند برای کودکان انجام دهند با مشورت دیگر فرزندان باشد. والدین باید کودکی را که رفتار لجبازانه دارد، تشویق کنند و از او بخواهند که مثلا بر کارهای خواهر یا برادر کوچکتر خود نظارت بیشتری داشته باشد اگر نظر فرزند بزرگ‌تر را برای خرید، مهمانی یا مسافرت رفتن و… می پرسند حتما از کودک دیگر هم نظرخواهی کنند. در مواردی حتما نظرات او را اعمال کنند تا بداند که برای پدر و مادر مهم است و نسبت به او بی‌توجه نیستند. این کار باعث تقویت رابطه و افزایش اعتماد به نفس او هم می‌شود.»
این روانپزشک به والدین تاکید کرد که وقتی کودک لجبازی و نافرمانی می‌کند مراقب نحوه برخورد با او باشند و از به کار بردن جملاتی مثل این که تو اصلا شبیه خواهر یا برادرت نیستی، مثل اونها رفتار نمی‌کنی یا تو دیگه بزرگ شدی و نباید این کار رو کنی و… بپرهیزند چون با این مقایسه، رفتارهای لجبازانه کودک شدت بیشتری خواهد گرفت. علاوه بر این باید، والدین زمان کافی را برای بودن با هر یک از فرزندان اختصاص دهند و در طی روز حواسشان باشد که اگر فرزند بزرگ‌تر را مخاطب قرار می‌دهند حتما دیگر کودکان را هم مخاطب حرف‌هایشان قرار دهند و با آنها هم صحبت کنند.
عضو کمیته رسانه و کمیته آموزش انجمن روان‌پزشکان همچنین خاطرنشان کرد: «در صورتی که کودک در سن نوجوانی است باید این مساله را به خاطر داشت که اغلب در این سن کودکان خودمختار هستند و به دنبال استقلال‌طلبی؛ از این رو برخی از رفتارهای آنها نشان از نافرمانی و لجبازی دارد. البته تغییرات هورمونی مختص این سن که دوران بلوغ است از جمله تغییرات هورمونی عادت ماهیانه در دختران نیز می‌تواند علائم استقلال‌طلبی را تشدید کند. بنابراین والدین باید به این مسائل توجه داشته باشند و در این سن از امر و نهی کردن به کودکان اجتناب و به جای آن روابط عاطفی بین خود و فرزندان را تقویت کنند.»
کنگرانی در نهایت یادآور شد: «در زمینه تربیت و رسیدگی به امور فرزندان حتما پدر و مادر باید با هم همکاری داشته باشند. چراکه حضور کمرنگ یکی از آنها در این امر می‌تواند باعث فرسایش طرف مقابل به‌خصوص شود و عملا اگر فقط مادر همه مسئولیت‌ها را در زمینه فرزندپروری و بهبود رابطه او با دیگر اعضای خانواده به دوش بگیرد، پدر از این رابطه خارج شده درحالی که می‌تواند نقش متعادل‌کننده را بازی کند. اگر والدینی هم برخورد با فرزندان خود با رعایت این موارد، همچنان دچار مشکل بودند پیشنهاد می‌شود حتما به یک مشاور مراجعه کنند چراکه می‌تواند راهگشا باشد و راهکارهای لازم برای برخورد با فرزندان را به آنها آموزش دهد.»
سلامانه
