اگر به فکر امنیت بیشتر فرزندتان هستید بهتر است این توصیه ها و نکات مهم را به ذهنتان بسپارید.
وقتی که بچه‌ها برای بازی به بیرون از منزل می‌روند، همه ما فهرستی از بایدها و نبایدها را برای آنها قطار می‌کنیم. اینکه چه کارهایی باید انجام دهند و سراغ چه کارهایی نروند.
در اینجا توصیه‌های مهمی‌را برای شما والدین عزیز گردآوری کرده‌ایم:
*ایجاد یک چارچوب مشخص:
از فرزندتان بخواهید که آدرس‌ها و شماره‌های مهم را به خاطر بسپارد و همواره مطمئن شوید که او آنها را حفظ کرده است. آدرس‌ها میتواند شامل آدرس منزل خود یا آدرس پدر و مادرتان یا آدرس یکی از آشنایان مورد اعتماد شما باشد؛ در حقیقت فرزند شما باید بداند برای مواقعی که گم می‌شود یا به کمک نیاز دارد، به کجا برود یا به چه کسی زنگ بزند. قوانین ثابتی را برایش در نظر بگیرید و این قوانین را همواره به او گوشزد کنید، همینطور مکان‌هایی که اجازه رفتن برای بازی دارد را برایش مشخص کنید. هر زمان که به بیرون از منزل میرود این قوانین را به یادش بیاورید و همواره با صبر و حوصله به او توضیح دهید که چرا بهتر است از مکان‌های خلوت، ایستگاههای بدون مسافر یا مناطق پوشیده از درخت دوری کند.
*شماره تلفن‌های مهمی‌مثل پلیس ۱۱۰را به خاطر بسپارد:
همواره از این مسأله مطمئن شوید که فرزندتان می‌فهمد در مواقع خطر باید شماره ۱۱۰ را بگیرد. به او مسیری که باید از خانه تا مدرسه طی کند را کاملاً نشان دهید و به او یادآوری کنید که اگر خطری او را تهدید کرد، به اولین مکانی که باید برود همان مدرسه است و با اولین جایی که باید تماس بگیرد، پلیس ۱۱۰ است.
دوری کردن از افراد ناشناس:
به فرزندتان توضیح دهید که یک فرد ناشناس، در حقیقت کسی است که او آنرا نمی‌شناسد و با این حال ممکن است ظاهری مهربان داشته باشد. از آنجاییکه فرزند شما با توجه به سن کمی که دارد، نمی‌تواند غریبه را از آشنا تشخیص دهد، ابتدا افرادی که غریبه نیستند را به او معرفی کنید و سپس این مسأله را برای او جا بیاندازید که مابقی افراد، غریبه و ناآشنا محسوب می‌شوند. با این حال مراقب باشید که وقتی شما در یک مرکز خرید یا در خیابان به فردی ناشناس سلام می‌کنید، حتماً به فرزندتان توضیح دهید که این شخص برای شما غریبه نیست، چرا که در غیر اینصورت فرزند شما درک نخواهد کرد که چرا این حق را ندارد که با غریبه‌ها و افراد ناشناس صحبت کند ولی شما چنین حقی را دارید.
*هنگامی‌که ماشینی جلوی پای فرزندتان می‌ایستد، او چه کاری باید انجام دهد:
به فرزندتان این نکته را توضیح دهید که آدم بزرگ‌ها به ندرت از یک بچه تقاضایی دارند یا از او آدرسی را سؤال می‌کنند. به او بفهمانید که هرگز نباید به ماشین یک فرد ناشناس نزدیک شود و اگر در چنین موقعیتی قرار گرفت و ماشینی پیش پای او ترمز زد، با عجله دور شود. اگر فکر می‌کند که مورد تعقیب این ماشین قرار گرفته است، باید به سمت نزدیک‌ترین مکان عمومی‌سر راهش برود و با تمام قوا فریاد بزند و تقاضای کمک کند. جملاتی مثل ” این بابای من نیست” یا “این مامان من نیست”، مناسب‌ترین کلماتی است که در حین خطر میتواند ادا کند و به این شکل به رهگذران بفهماند که در معرض خطر قرار گرفته است. موقعیت‌های مختلف را برای فرزندتان شبیه سازی کنید. مثلاً به صورت عملی از یک فرد ناشناس دوری کنید و با قاطعیت بگویید “نه”. به این ترتیب هم توانایی “نه” گفتن را به فرزندتان یاد می‌دهید و هم به او نشان می‌دهید که در موقعیت مشابه همینطور با قاطعیت و با اعتماد به نفس رفتار کند و عکس‌العمل نشان دهد.
هنگامی‌که شخصی سعی می‌کند تا فرزندتان را بگیرد و بدزدد، او چه کاری باید انجام دهد:
به فرزندتان توضیح دهید که حین رویارویی با یک بچه دزد خودش را به زمین بیاندازد، فریاد بکشد، به در و دیوار ضربه بزند، کتابها و وسایل شخصی‌اش را به این طرف و آنطرف پرتاب کند و با تمام قوا داد بزند “این مادر من نیست” یا “این پدر من نیست”. حتی به او بگویید که برای جلب توجه بیشتر، اشیاء و وسایل اطرافش را بشکند و از انجام هیچ کاری دریغ نکند. البته یادتان نرود همواره به فرزندتان بگویید که تنها در این موقعیت خاص یک چنین رفتاری از او سر بزند!
*دقت به مواردی که هویت فرزندتان را نشان می‌دهد:
اگر اسم فرزندتان را بر روی تیشرت، ظرف غذا، کوله پشتی، ژاکت و کت او می‌نویسید، سعی کنید که این نوشته برای دیگران خیلی واضح و خوانا نباشد. اگر اسم او برای افراد ناشناس به وضوح آشکار باشد، فرزند شما به راحتی متقاعد می‌شود که چون دیگران اسم او را می‌دانند، پس او را به خوبی می‌شناسند و دیگر غریبه و ناشناس محسوب نمی‌شوند. بنابراین در نوشتن هویت فرزند خود بر روی وسایل شخصی‌اش کاملاً جانب احتیاط را رعایت کنید.
*همواره از فعالیت‌های او باخبر باشید:
زمانی از وقت خود را به این اختصاص دهید که با فرزندتان در اطراف خانه گردش کنید. در این گردش‌‌ها کشف کنید که مکان‌های تفریح مورد علاقه فرزندتان کجاست؟ برای رفتن پیش دوستان خود از کدام مسیر عبور می‌کند؟ و نیز اینکه هر روز چه کسانی را در طول مسیر ملاقات می‌کند؟ اگر احیاناً مشکل و مسأله‌ای پیش بیاید، دانستن این اطلاعات واقعاً برای شما مفید خواهند بود.
*مثل یک رادار فعال عمل کنید و همیشه گوش به زنگ باشید:
به فرزند خود یادآوری کنید که باید همیشه احتیاط کند و مراقب باشد. به او یاد بدهید که به اطرافش دقت کند، به غریزه و حس ششم خود گوش دهد. به او توضیح دهید که خوب است بعضی از اوقات بترسد و اینکه ترس گاهی اوقات عکس العمل خوبی است. به او بفهمانید که غریزه و حس ششم، بهترین شیوه در شناسایی خطر محسوب می‌شود و به او تأکید کنید که به این حس خود اعتماد کند.
*هرگز سعی نکنید خود را رازنگهدار فرزندتان نشان دهید:
اهمیت شیوه حرف زدن را به او خاطر نشان کنید. از این موضوع مطمئن شوید که فرزند شما به خوبی درک می‌کند که بزرگترها رازهایشان را با یک بچه در میان نمی‌گذارند. به او بفهمانید که اگر یک آدم بزرگ با پافشاری سعی کند تا به او بقبولاند که راز او را برای پدر و مادرش فاش نخواهد کرد، در حقیقت در لفافه می‌خواهد بگوید که برعکس رازش را به همه و از جمله به والدینش گذارش خواهد داد. برای او مثال‌های ملموس و واضح بیاورید، او به خوبی درک خواهد کرد.
*او را در مکان‌های مختلف زیر نظر بگیرید و خیلی عادی و معمولی او را چک کنید:
برای زمانیکه فرزندتان در منزل دوستانش به سر می‌برد، یک برنامه تنظیم کنید و اورا موظف کنید که از این برنامه تبعیت کند و به قوانین این برنامه احترام بگذارد. در این برنامه زمانی را مشخص کنید که او حتماً با تلفن و یا به واسطه شخص دیگری با شما تماس بگیرد تا به شما اطلاع بدهد که کجاست، با چه کسی هست و چه ساعتی به منزل باز خواهد گشت. به او یادآوری کنید که باید این کار را هر روز انجام دهد.
*شناخت شبکه اجتماعی پیرامون فرزندتان
سعی کنید که دوستان فرزندتان رابشناسید. شماره تماس و آدرس آنها را بدست بیاورید و نزد خود نگه دارید. حتماً اطلاعاتی راجع به والدین آنها جمع‌آوری کنید. به فرزندتان یاد بدهید که بدون اجازه شما، فردی را به داخل خانه راه ندهد.
*به او تأکید کنید که بهتر است همیشه دو نفر باشند:
هرگز اجازه ندهید فرزندتان به تنهایی به پارک، مراکز تجاری، سینما یا حتی به یک توالت عمومی برود. شما باید بر این قضیه پافشاری کنید که او حتماً و همیشه با یکی از دوستانش باشد.
*در زمان غیبت شما چگونه رفتار کند
اگر احیاناً تأخیر داشتید، به کودکتان یادآوری کنید که یا در یک مکان عمومی و آشنا و امن منتظرتان باشد یا به منزل یکی از نزدیکان یا همسایگان مورد اعتمادتان برود. از این موضوع مطمئن شوید که او در یک ایستگاه خالی از مسافر یا یک منطقه متروکه که میتواند خطرناک باشد، منتظر شما نایستد.
*یک رمز عبور مشترک با هم داشته باشید:
اگر احیاناً فرد دیگری به جای شما و به نمایندگی از طرف شما به دنبال فرزندتان میرود، این رمز عبور را باید حتماً بداند.
*قوانین داخل منزل را کاملاً مشخص کنید:
مقررات امنیتی برای کودکی که در منزل تنهاست، با کودکی که در خیابان و خارج از منزل تنهاست، فرق می‌کند. اما در هر دو مورد یک اصل مشترک وجود دارد و آن حفظ احتیاط در برابر یک فرد ناشناس است. این قوانین را به فرزندتان توضیح دهید، آنها را روی کاغذ بنویسید و نزدیک در خروجی یا تلفن، به دیوار بچسبانید. روی این کاغذ اسامی افرادی که اجازه ورود به منزل دارند را هم بنویسید.
*مجموعه مشخصات فردی فرزندتان را تهیه کنید:
کلانتری محل شما میتواند در تهیه و تأیید مشخصات فردی فرزندتان، به شما کمک کند. این مجموعه شامل موارد زیر است: کپی رنگی از شناسنامه، اثر انگشت، سوابق پزشکی و دندانپزشکی، گروه خونی، مشکلات سلامتی، دندانهای کشیده شده، ارتودنسی دندانها، شماره عینک، داروهای مصرف شده، آلرژی یا همان حساسیت‌‌ها و کلاً هر گونه اطلاعاتی که ممکن است مفید واقع شود.
