به نظر شما نارسایی دریچه آئورت موجب چه خطراتی میشود؟ آیا نارسایی دریچه آئورت موجب مرگ انسان میشود؟ این اغلب سوالاتی است که در ذهن انسان پدید می آید.
نارسایی دریچه آئورت یعنی عدم کفایت دریچه آئورت در عملکرد یکطرفه که به خون اجازه می دهد که به سمت عقب به داخل بطن چپ پس بزند که این امر از یکطرف سبب کاهش جریان خون به سمت احشا، بافت ها و اندام های محیطی می شود و از طرف دیگر باعث افزایش حجم داخل بطن چپ شده که موجب افزایش بار قلب و در نتیجه بزرگی و افزایش ضخامت قلب چپ (هیپرتروفی بطن چپ) می شود. در طى مراحل اولیه بیماری، قلب از طریق هیپروتروفى برونگرا (eccentric)، افزایش حجم دیاستولى بطن چپ را جبران مى‌کند. این بیماران داراى قلب بزرگ، کسر جهشى خوب، حجم‌هاى دیاستولى بالا و فشارهاى دیاستولى طبیعى هستند. با ادامهٔ اتساع بطنی، عملکرد سیستولى بطن چپ به‌تدریج مختل مى‌گردد. بروز نارسائى میترال باعث اتساع دهلیز چپ و افزایش فشارهاى دهلیز چپ و ریوى مى‌شود. از آنجا که جریان خون شریان کرونر نسبت مستقیمى با فشار خون دیاستولى دارد، جریان خون کرونرى کاهش مى‌یابد که مى‌تواند به ایسکمى میوکارد بیانجامد. نشانه‌هاى ایسکمى میوکارد در اواخر سیر بیمارى رخ مى‌دهند و معمولاً با فعالیت یا برادیکاردى (آنژین شبانه) ایجاد مى‌شوند. نارسائى آئورت به اتساع قابل ملاحظهٔ بطن، چپ و نارسائى ثانویهٔ میترال منتهى مى‌گردد.
علت:
تب روماتیسمى شایع‌ترین علت نارسائى آئورت (AR) است و اغلب همراه با بیمارى دریچهٔ میترال مى‌باشد. بیمارى‌هاى بافت همبند (مثل مارفان) و اتساع قوس آئورت (آنوریسم آئورت) و یا عفونت دریچه (آندوکاردیت) از علل ناشایع نارسائى آئورت (AR) محسوب مى‌شود. در این همه این بیماری ها، لت های دریچه آئورت به علت فاصله یافتن از هم یا پارگی لیف لت ها و یا ایجاد بافت های سفت و اسکاری ناشی از عفونت ها یا بافت فیبروزی بطور مناسب بسته نمی شود.
علائم:
تنگی نفس به دنبال فعالیت، خستگی، اورتوپنه، حمله تنگی نفس شبانه (PND)، تپش قلب
معاینه:
سمع سوفل هولو دیاستولیک قلبی با گوشی پزشکی و علائم بزرگی قلب چپ در نگاه و لمس قفسه سینه کمک کننده است. گاهی سوفل اوستین فلینت که یک صدای غرش وسط دیاستولی است در برخی موارد رگورژیتاسیون غیرروماتیسمی آئورت سمع می شود. نظریه‌های متعددی در مورد علت سوفل اوستین فلینت وجود دارند که عبارتند از ایجاد لرزش در لت قدامی دریچه میترال در اثر جریان رگورژیتاسیون، اصابت جریان توربولانت رگورژیتاسیون به خونی که از دهلیز چپ می‌آید و ضربه زدن جریان رگورژیتاسیون به میوکارد بطن چپ یا ترکیبی از این‌ها.
تشخیص:
اکوکاردیوگرافى داپلر تشخیص و ارزیابى شدت AR را بدرستی مقدور مى‌سازد. اندازه‌گیرى عملکرد انقباضی بطن (EF) و نیز حجم پایان سیستولى یک معیار کلى مناسب براى عملکرد میوکارد است و زمان جراحی تعویض آئورت را در افراد بدون علامت بالینی مشخص می کند.
سیر بیماری:
در موارد نارسایی خفیف، معمولا سیر بالینی دراز مدت خوشخیمی داشته و مشکلی ایجاد نمی کند. فقط خطر اندوکاردیت و اقدامات لازم را جهت پیشگیری از این مشکل باید در نظر داشت.اما ظهور علایم و نشانه ها (تنگی نفس به دنبال فعالیت، خستگی، اورتوپنه، حمله تنگی نفس شبانه (PND)، تپش قلب) ممکن است منعکس کننده پیشرفت بیماری باشد .
خطر اندوکاردیت و اقدامات لازم جهت پیشگیری :
– رعایت مناسب بهداشت دهان و مراقبت های منظم از دندان، مراجعه دوره ای به دندانپزشک- استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکسی قبل از پروسیجرهای دهان و دندان یا هرنوع جراحی گوارشی، لگنی و ادراری تناسلی (از قبیل دیلاتاسیون و کورتاژ و سیستوسکوپی یا سزارین و…).- زنان بیمار در مورد نحوه مناسب پیشگیری از بارداری (از قبیل پرهیز از مصرف قرص های ضد حاملگی خوراکی محتوی استروژن بالا و یا استفاده از وسایل داخل رحمی”IUD”) و حاملگی با پزشک خود مشاوره کنند. برنامه ریزی قبل از بارداری اهمیت زیادی دارد.
رژ‍یم غذایی تغییر روش زندگی:
– محدود کردن مصرف نمک و محدودیت های بعدی سدیم در صورت نارسایی قلبی نیاز است.- عدم استفاده از سیگار، قلیان و تنباکو- ورزش: در نارسائى آئورت، تا زمانى که بیمار علائم اختلال عملکرد بطن چپ را نشان نداده، هیچ‌گونه محدودیتى براى ورزش هواری (مثل دویدن، کوه نوردی، شنا و…) وجود ندارد. بیمار بایستی از فعالیت های قدرتی پرهیز کند (مثل وزنه برداری). در صورت بروز علائم حتی خفیف، بیماران باید از ورزش شدید پرهیز نماید. بروز آنژین علامتى از نارسائى شدید یا بیمارى عروق کرونر است.در صورت اقتضای شغلی فرد، انجام فعالیت های متوسط و نه خیلی شدید با دوره های مکرر استراحت و پرهیز از خستگی الزامی است .
درمان:
موارد خفیف تا متوسط نارسایی آئورت، با درمان طبی و درمان برخی عوامل خطر پیشرفت سریع بیماری مثل درمان شدید و جدی فشارخون بالا، یگیری میشوند. در کل دارویی برای پیشگیری از پیشرفت نارسایی آئورت نداریم و درمان دارویی کمک زیادی به این بیماران نمیکند.مگر موارد AR روماتیسمی که با مصرف پنی سیلین بنزاتین۱٫۲ میلیون واحدی عضلانی ماهانه بطور موثری از پیشرفت اختلالات دریچه ای جلوگیری میکند. داروی بلوک کننده کانال کلسیمی شاید بتواند نباز به جراحی تعویض دریچه آئورت را به تاخیر بیندازد. داروهاى متسع‌کنندهٔ عروقى و دیورتیک در بیماران مبتلاء به اختلال عملکرد بطن چپ لازم مى‌باشند و داروى دیژیتال در تمام بیماران داراى بطن‌هاى متسع داده می شود.
درمان جراحی تعویض دریچه آئورت:
در بیماران با نارسایی شدید آئورت و با علائم بالینی تنگی نفس: تعویض دریچه آئورت پیشنهاد می شود. در بیماران با نارسایی شدید آئورت و بدون علامت اما نارسایی قلبی یا بزرگی سایز قلب چپ در اکوکاردیوگرافی: تعویض دریچه آئورت حتی قبل ظهور کمترین علائم بالینی پیشنهاد می شود. وضع بیماران مبتلاء به اختلال عملکرد شدید بطن چپ اغلب بتدریج وخیم مى‌شود و در صورت تاخیردر عمل جراحى ، این بیماران مرگ و میر بالائى خواهند داشت.در بیماران با نارسایی شدید آئورت و بدون علامت و داراى سایز و عملکرد مناسب بطن چپ(EF>55%) باید تست ورزشى قلبى ریوى انجام شود. در صورت بوز علائم تنگی نفس فعالیتی: تعویض دریچه آئورت پیشنهاد می شود. درمان جراحى در بیمارانى که حتى قبل از پیدایش اختلال عملکرد بطن چپ دچار افت پیشرونده در ظرفیت ورزشى مى‌شوند، کاربرد دارد.در بیماران با نارسایی شدید آئورت و بدون علامت و داراى عملکرد مناسب بطن چپ و تست ورزشى قلبى ریوى نرمال: باید با انجام تست ورزشى قلبى ریوى و اکوکاردیوگرافى داپلر حداقل هر ۶ ماه مورد ارزیابى مجدد قرار بگیرند.برای اغلب بیماران مسن: درمان دارویی توصیه می شود هرچند که در صورت تداخل علایم با فعالیت های روزانه زندگی عمل جراحی تعویض دریچه آئورت ضرورت می یابد.
منبع: قلب
