آرنج زن ناشناس روی جلد مجله تایم
روی جلد مجله تایم آرنج زن ناشناسی قرار گرفته است که توسط کاربران و علاقه مندان به این مجله مورد سوال قرار گرفت. در مورد هویت این زن سوالات زیادی شد در مقاله ای سردبیر این مجله در این باره توضیحاتی داده است که در ادامه خواهید خواند.
, شخصیت سال مجله تایم امسال زنان و مردانی هستند که سکوت درباره آزار جنسی را شکستند. بسیاری این انتخاب مجله تایم را به جا خواندند و از این مجله برای درک اهمیت چنین جنبشی قدردانی کردند.
اما بلافاصله بعد از آنکه عکس جلد این مجله منتشر شد بحث داغی درباره این عکس در شبکههای اجتماعی آغاز شد.
در این عکس تصویر پنج زن را میبینیم؛ اشلی جاد هنرپیشه هالیوود، ایزابل پاسکال، یک کارگر ۴۲ ساله مزرعه در مکزیک،آدام ایوا، زنی ۴۰ ساله از ساکرامانتو و سوزان فولر که شکایتش علیه مدیر شرکت تاکسیرانی اوبر باعث برکناری او شد.
اما کمی دقت کنید. در گوشه پایین سمت راست این عکس، شما یک آرنج هم میبینید.
انگار که عکس را به اشتباه بریده باشند وزنی که در آن گوشه نشسته، فقط دستش در قاب مانده است.
این دست ناشناس بود که در شبکههای اجتماعی بحث را داغ کرد.
در ابتدا بعضی از کاربران تصور کردند که این اشتباه مجله تایم بوده،اما طولی نکشید که ماجرا روشن شد. مجله تایم میگویدآن آرنج یک زنی است که قربانی آزار جنسی بوده، شکایت کرده اما به خاطر آبرو و نگرانی از اینکه خانوادهاش آسیب ببینند میخواسته هویتش پنهان بماند.
مجله تایم در یادداشتی کوتاه توضیح داده که این زن ناشناس به این مجله گفته “پیش خودم فکر کردم، چه شد؟
چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من واکنش نشان ندادم؟ من چه کار کردم،چه گفتم و چگونه رفتار کردم که او به خودش چنین اجازهای داد؟”
بسیاری از کاربران شبکههای اجتماعی با خواندن این مطلب، آرنج زن ناشناس را نماینده میلیونها زنی خواندند که هنوز میترسند سکوت خود را بشکنند. این بازوی ناشناس نماد زنانی شدکه هنوز در عمق دلشان به دنبال دلیل آن آزار جنسی در درون خود و رفتار خود میگردند.
همین باعث شد که زنان بسیاری با این زن که هویتش مشخص نیست ارتباط برقرار کنند.
یکی از کاربران توییتر نوشته “قسمت مورد علاقه من آن آرنج زن ناشناس روی جلد است.
او نماینده تمام زنان دیگر است. آن بازوی همه ماست. همه ما زنان شخصیت سال هستیم.”
کاربر دیگری نوشته “اینکه یکی از زنان منتخب امسال هنوز احساس امنیت نمیکندکه هویتش را آشکار کند حاکی از اهمیت و تاثیرگذاری این شکنندگان سکوت است.”
آزار جنسی محدود به یک فرهنگ و جغرافیای خاص یا چیزی تازه نیست.
اما دو ماه پیش وقتی که روزنامه نیویورک تایمز مقالهای درباره چند دهه اتهامات آزار جنسی علیه هاروی واینستین؛یکی از قدرتمندترین تهیهکنندگان هالیوود منتشر کردبحث این نوع رفتار و فرهنگی که قربانیان را مجبور به سکوت میکند بار دیگر داغ شد.
قربانیان آزار جنسی شخصیت سال مجله تایم در ۲۰۱۷
در همان زمان هشتگ #منهم نیز در شبکههای اجتماعی مردم را از گوشه و کنار جهان تشویق کردتا داستانهای خود را درباره آزار جنسی به اشتراک بگذارند.
هرچند این هشتگ حدود دو ماه پیش و بعد از رسواییهای جنسی اخیر در هالیوود داغ شداما عمر این هشتگ بیش از ده سال است.
سازنده این هشتگ تارانا بورک است. او یک فعال حقوق زنان و دختران سیاهپوست است و این هشتگ را یک دهه پیش راه انداخت تا دختران و زنان سیاهپوست که مورد آزار واذیت جنسی قرار گرفته بودندبتوانند درباره درد مشترک خود بگویند.
تارانا هم امسال یکی از زنان منتخب سال مجله تایم است اما عکسش روی جلد منتشر نشده.
هنوز در بسیاری از کشورها و فرهنگها قربانیان آزار جنسی در افکار عمومی مقصر شناخته میشوند،این نوع نگاه باعث میشود که زنان از ترس آنکه به آنها تهمت زده شودو باعث “بیآبرویی” شود، در برابر آزار جنسی سکوت کنند و آزاردهندگان جنسی هم بتوانندبدون نگرانی به این رفتار خود ادامه دهند. در واقع این فرهنگی استکه قربانی را مسئول آزار و آزاردهنده را مصون از مجازات میکند.
موجی که امسال در هالیوود شروع شد و به جاهای دیگر هم سرازیر شداین فرهنگ سکوت را برای اولین بار در این سطح به چالش کشید و به جنبشی جهانی تبدیل شدکه دستکم توانسته نشان دهد که آزار جنسی چقدر و تا چه حد گسترده است.
فرارو