اطلاعاتی در رابطه با گیاه دارویی شنگ
شنگ یکی دیگر از داروهای گیاهی می باشد که از خواص خاصی برخوردار است ما برای شما نکاتی درباره ی گیاه دارویی شنگ در این قسمت از سایت قرار داده ایم.
گیاه وحشی و دارویی شنگ
نام علمی: Tragopogon graminifolius
نام انگلیسی: ندارد
خانواده: کاسنیان (Asteraceae)
شِنگ
جنس شنگ Tragopogon L. در ایران قریب به بیست و پنج گونه دارد که در سراسر نواحی معتدله و معتدله سرد پراکنده اند و ۹ گونه از آنها انحصاری ایران هستند، همگی آنها شیرابه دار و اغلب شیرین و لذیذ می باشند اما مردم در مناطق مختلف البرز و زاگرس در اوایل بهار از برگ بعضی گونههای آنها از جمله Trapogopon graminifoliusکه بیشتر در اراضی کشاورزی و دامنههای کوهستانی میروید به عنوان سبزی صحرایی استفاده می کنند و آن را بصورت سبزی پلو یا خام مصرف میکنند.شنگ گیاهی چندساله با ریشه عمیق است و تولید شاخه های پاجوش می کند.ساقه آن سبز کمرنگ است و ساقه های گلدار از قاعده گیاه به صورت خمیده می ایستند. این ساقه ها اغلب به ارتفاع۳۰-۵۰ سانتیمتراند
***
و نازک و تقریبا در سراسر طول ساقه برگدار هستند. و اغلب با شاخه های دوشاخه ای کم، با یقه پوشیده از بقایای برگهای غشایی، فلسی پهن، گاهی پشمالو هستند.برگها شبیه برگ گندمیان، کم و بیش ۵ رگبرگی است و تخت، موجی شکل، به عرض ۲۵-۵۰ میلیمتر؛ پایینیها به سرعت پژمرده ماندنی، با قاعده به دشواری باریک شده بدون دمبرگ، با رگبرگ میانی کمرنگ نسبتا پهن است.برگهای ساقه ای با قاعده به دشواری یا کمی چهن شده، بدون دمبرگ، بطرف راس به تدریج باریک شده بلند، بالاییها با قاعده کم و بیش بزرگ آشکارا پهن شده، کوتاه شده، راست است یا گاهی تقریبا به یکباره دمدار-باریک شده و خمیده است.دمگل آذین ضخیم نشده، در قاعده گریبان گاهی با کرکهای هلویی-سفید. گریبان
***
اغلب ۱۰ برگهای، در زمان گلدهی به طول کم و بیش ۱۵ (-۲۰) میلیمتر، در زمان میوهدهی به طول تا ۲۵ میلیمتر، اصولا به طرف قاعده کم و بیش کرک هلویی-سفید، بی کرک شونده یا اصولا (از ابتدا) کم و بیش بدون کرک اند.برگه ها در قاعده به عرض ۳-۴ میلیمتر، سبز-زرد شونده یا تقریبا سبز کلمی شونده-سبز هستند. بطرف رأس تقریبا دمدار-باریک شده، در جهت طولی با شیارهای (خطوط) بسیار باریک تا نامشخص. گاهی زبانه ای زرد کمرنگ، بحالت خشک تقریبا بدون تغییر، کناری ها گاهی ارغوانی-مخطط، از گریبان به دشواری تاحدود یکچهارم بخش بلندتر است.فندقه ها به طول ۱۲-۱۵ میلیمتر، کمرنگ، به نازکی رگه دار-مخطط، سنگ پایی سفید، به تدریج باریک شده به سیخکی (نوکی) به طول ۵ میلیمتر؛ کاکل سفید زردشونده چرک یا قهوه ای شونده، حدودا مساوی فندقهها، با کرکهای پرِمرغی-سفید نسبتا بلند و نرم هستند.پراکندگی جهانی: ایران، ترکمنستان، افغانستان، قفقاز، ماورای قفقاز.پراکندگی جغرافیایی در ایران: تقریبا به صورت علف هرز در مزارع، باغها و کنارههای مزارع و در اغلب استان های ایران مانند مازندران، آذربایجان غربی و شرقی، زنجان، کردستان، همدان، اصفهان، لرستان، کرمان، یزد، خراسان، تهران و سمنان می روید.
مصارف و کاربردها:
این گیاه در طب سنتی ایرانی به عنوان دارویی برای درمان بیماری های گوارشی و خصوصا زخم معده کاربرد دارد و برخی تحقیقاتی که اخیرا انجام شده نیز صحت ادعای مورد نظر را تایید می نمایند.
منبع: گل و گیاه